Witaj,
Rokowanie jest trudne bo i grupa chorych jest niejednorodna. Wczesne fazy choroby są wyleczalne u wielu chorych, późne praktycznie niemożliwe do wyleczenia. Stąd wczesna i dokładna diagnostyka, pozwalająca w sposób dokładny rozpoznać zaawansowanie choroby wpływa także na dokładność ustalenia rokowania.
W 2003 roku badacze pod kierunkiem Andresa Ferreri w ramach IELSG (International Extranodal Lymphoma Study Group) ustalili pięć czynników rokowniczych mających wpływ na przeżycie chorych z rozpoznaniem chłoniaka centralnego układu nerwowego.
Do czynników niezależnie wpływających na rokowanie wymienionych przez Ferreri i wsp. należą:
- wiek chorego (<60 lat [0] vs. >60 lat [1])
- stopień sprawności wg. ECOG (PS 0 lub 1 [0] vs. PS 2, 3 lub 4 [1])
- stężenie dehydrogenazy mleczanowej w surowicy krwi (prawidłowe [0] vs. podwyższone [1])
- stężenie białek w płynie mózgowo rdzeniowym (
PUNKCJA!) (prawidłowe [0] vs. podwyższone [1])
oraz
- nacieczenie głębokich struktur mózgowia (brak [0] vs. obecne [1]).
Na podstawie oceny ww. czynników Ferreri i wsp. opracowali model prognostyczny, który zilustrowany jest na wykresie estymaty Kaplana-Meiera w formie krzywej poniżej:
Powyższy wykres obowiązuje dla grupy chorych leczonych w schemacie chth(hd-mtx)+rth czyli tak, jak w Twoim wypadku (prawdopodobnie).
Wg wykresu - u chorych leczonych w sposób wymieniony powyżej, u których brak czynników ryzyka lub obecny jest jeden czynnik ryzyka szansa na przeżycie całkowite wynosi 80% i jest to wynik wysoki. U chorych z obecnością dwóch lub trzech czynników ryzyka przeżycie całkowite wynosi około 45%. U chorych z najbardziej zaawansowaną chorobą (to jest z obecnością czterech lub pięciu czynników ryzyka) przeżycia odległe praktycznie nie występują, to znaczy, że choroba jest leczona wyłącznie paliatywnie. Wyniki te, w porównaniu do całej grupy chorych, przechodzących leczenie także w innych schematach są nieco lepsze (80% vs. 75%, 45% vs. 40%, trzecia grupa tak samo).
Dlatego tak ważne jest dokładne ustalenie rozpoznania i stopnia zaawansowania choroby (tzw. pretreatment evaluation), żeby móc określić także rokowanie a co za tym idzie także dobór terapii. Ponieważ nie było punkcji lędźwiowej - nie wiemy, czy zasadne było podawanie metotreksatu dokanałowo oraz nie wiemy, czy poziom białek w płynie m-r jest na poziomie normy, czy nie.
Pozdrawiam!