[blatka]

To nie jest proste! Jak mogę Go zostawić? Każdy dzień przynosi mi ból, patrzę na to z boku, nie wiem jaki jest stan Taty. Widzę, że męczy Go bardzo kaszel a po ataku kaszlu ma taką chrypę, że cieżko mu mówić. Boję się, że ten skorupiak rośnie a ja nic nie robię.
Do tego dochodzi jeszcze lęk o Mamę, jest mi cieżko.

[MaFi]

Nie zostawiasz Go tylko godzisz się z jego decyzją. Wyobrażam sobie jakie to trudne....nasza bezsilność jest druzgocąca...

[blatka]

Jest to bardzo trudne, pamiętam walkę Taty sprzed 10lat. Dlatego nie mogę pogodzić się z tym.

[agni5]

[agakata]

Blatka, nie daj się zwątpieniu...decyzję Taty uszanuj, nie możesz z Nim teraz walczyć...mam nadzieję, że Tata mimo wszystko spokojnie przemyśli sytuację, oswoi swój lęk i podejmie walkę...trzymam kciuki i mocno tulę...
A

[blatka]

Tak muszę się trzymać - to wiem ale jakoś tak ciężko patrzeć na to wszystko z boku.
W kwietniu mamy wizytę kontrolną muszę jakoś wytrwać do tego czasu.
Dziękuję Wszystkim - jak zwykle mogę na Was liczyć.

[EwaKol]

Blatka trzymam kciuki aby Twój Tatuś chciał dalej walczyć.

[blatka]

Jutro kolejna, umówiona, wizyta u onkologa. Czy dojdzie do skutku? - nie wiem. Jestem tylko niemym świadkiem całej tej bolesnej historii. Nie mogę nic zrobić, bo jak tylko Tata widzi i czuje naszą ingerencje ( w naszym odczuciu pomoc) to natychmiast ucieka w swój świat. Jutrzejsza wizyta od początku do końca ( mam nadzieję) jest umówona przez Tatę, myślę sobię że musi mu być nie najlepiej tylko nie chce się do tego przyznać. Całe życie był twardy i podejrzewam, że już się to nie zmieni...

[natka7]

blatka
ja za każdym razem gdy mój tato ma mieć wizytę u lekarza bardzo się boję
wiem że nie przyznaje się do wszystkiego co go boli
myślę że twój tato jest taki sam
dlatego wiem jak Ci ciężko
miejmy nadzieje że po wizycie u onkologa będziesz spokojniejsza
pozdrawaim

[blatka]

W końcu udało się dotarliśmy dzisiaj do onlologa, do pani onkolog. Naprawdę dawno nie czułam się tak spokojnie jak dziś. Pani Doktor - cudowna kobieta, przyjęła nas bardzo ciepło, spokojnie objaśniła chorobę (rozrysowała całą sytuację), wyjaśniła dlaczego Tata ma kaszel, chrypkę i duszności. Węzły chłonne znikły, znaczy zmniejszyły się, rozrost na razie zatrzymany tylko ... no właśnie pęknięte żebra.
Mnie to nie dawało spokoju od roku, pani doktor stwierdziła, że trzeba temu przyjrzeć się dokładnie ( poprosiła o przyjazd na Płocką do W-wy 14-04), będzie robione: RTG, morfologia i biochemia (pod kątem kości). Po wizycie kiedy uszły z nas złe emocje, wracając samochodem wspominaliśmy dawne czasy i śmieliśmy się do rozpuku. W pewnym momencie Tata zrobił się poważny i stwierdził, że bał się ale tak naprawdę a ja w duchu pomyślałam ... TATUSIU, żebyś Ty wiedział jak ja się bałam .....

[EwaKol]

Cieszę się razem z Tobą.
Pozdrawiam cieplutko.

[natka7]

Fajno że jesteście zadowoleni
cieszę się razem z wami
pozdrawiam

[blatka]

Niech ten stan trwa jak najdłużej

[MaFi]

Cieszę się razem z Wami...pozdrawiam

[blatka]

To się nacieszyłam Mama w szpitalu, robi badania - diagnozują zmiany, które ma koło wątroby. Lekarz prowadzący stwierdził, że te zmiany nie wyglądają najlepiej.
Słuchajcie ile można jeszcze dostawać po głowie od losu?