Ekspresja EGFR występuje stosunkowo często w niedrobnokomórkowych rakach płuca. Obecnie jednak już wiemy, że nie wpływa ona na odpowiedź na leczenie inhibitorami kinazy tyrozynowej (erlotynib, gefitynib), w związku z tym nie stanowi czynnika predykcyjnego - tj. przesłanki do leczenia takim a nie innym lekiem lub grupą leków.
Odpowiedź na leczenie uzyskuje się u chorych z mutacją w egzonie 19 i 21 genu EGFR (mutacja w egzonie 20 powoduje oporność na leczenie), nieco mniejsze znaczenie ma amplifikacja EGFR.
W/w czynniki predykcyjne, warunkujące odpowiedź na leczenie inhibitorami kinazy tyrozynowej posiada jedynie 10% chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca (u rasy kaukaskiej). Odsetek ten niemal w całości dotyczy chorych na raka niepłaskonabłonkowego.
Polecam przykładowo lekturę:
Rola patomorfologa w doborze terapii ukierunkowanej na receptor czynnika wzrostu naskórka (EGFR) u chorych na nowotwory
Wojciech P. Olszewski, Włodzimierz T. Olszewski
Onkol. Prak. Klin. 2010; 6, 5: 228–235
zawierającą wnioski:
oraz uzupełniająco:
Molekularne markery prognostyczne i predykcyjne w diagnostyce niedrobnokomórkowego raka płuca
Joanna Chorostowska-Wynimko, Michał Skroński, Adam Szpechciński
Onkologia Info, 2011,VIII,3; 160-167