Znalezionych wyników: 5

Brawo, Ewa! Gratuluję i cieszę się razem z tobą :lol:

Wiem, co to problemy z zębami, bo przeszłyśmy podobne terapie.
A co z oczami? U mnie wykryto zaćmę. Czy wtórną? Nie wiem. Radioterapia głowy, a szczególnie hiperbaria tlenowa zrobiły swoje niewątpliwie 8-)

Strasznie mi przykro :/pociesza:/

Mój chirurg szczękowy twierdzi, że w całej jego karierze zawodowej nie spotkał się z przypadkiem, aby u pacjentów po radioterapii jamy ustnej przyjął się implant. Jednocześnie jednak zachwala zalety tlenoterapii. Dlatego miałam nadzieję, że pomoże ona na tyle w regeneracji dziąseł, że Ci się uda. Może potrzeba więcej czasu i więcej tych sesji hiperbarycznych. Mnie powiedzieli, że musi być 60, a jak to okaże się niewystarczające, to drugie tyle. Nie wyobrażam sobie pół roku leczenia. Ciekawe za co miałabym w tym czasie żyć i wynajmować jeszcze mieszkanie na Śląsku. Na razie nie dzwonili w sprawie terminu. I dobrze, bo w sytuacji, w jakiej teraz się znalazłam, nie mogłabym wyjechać. Szczerze mówiąc, odechciewa mi się tego leczenia :--:

Czy musieli ci usuwać te zęby?

Ewa, co się dzieje? Tlenoterapia nie przyniosła oczekiwanych rezultatów?

Co z twoją tlenoterapią :?:

Przeczytałam cały twój wątek. Problem znam z autopsji. Miałam piękne zdrowe zęby. Po radioterapii pozostało mi ledwo kilka wytartych, obdartych ze szkliwa, czarnych kikutów na dole, zabezpieczonych teraz akrylowymi koronami, które trzymają się "na słowo honoru". Jedną z nich ostatnio zjadłam :lol:

i nie mogę zrobić nowej, ponieważ z powodu tragicznego stanu żuchwy (martwica popromienna tkanek miękkich i kości) nie wolno mi robić wycisku, bo grozi to patologicznym złamaniem szczęki. Makabra! Doskonale rozumiem, co znaczy nie móc gryźć, a na dodatek nie móc połykać jak normalny człowiek. Mnie wszystko staje w gardle, a często wpada zamiast do przełyku, do tchawicy. Pod koniec marca minie pięć lat od mojej radioterapii, a grzybica języka regularnie nawraca. Wiem, że marne to pocieszenie, ale chyba musimy nauczyć się z tym żyć, po prostu. Najważniejsze jest to, że udało się pokonać raka i że w ogóle żyjemy, z każdym dniem jednak trochę lepiej. Nie wszyscy mają tyle szczęścia. Mój mąż też ma raka, niestety w fazie uogólnionej, nie kwalifikującej się do terapii radykalnej. Jest na leczeniu paliatywnym. :cry:

Mam nadzieję, że uda ci się zrobić te implanty, i że się przyjmą. Po radioterapii to duże ryzyko. Często się nie udaje, co nie znaczy, ze zawsze. Trzymam kciuki.
Pozdrawiam
zoi