Znalezionych wyników: 14

Zapewne będzie trudniej teraz o jakąś merytoryczną odpowiedź, bądź poradę. Forum nie działało wiele miesięcy i pewnie wielu założyło że to jego koniec. Mam nadzieję że odżyje.
Przeczytałem historię Twej ośmioletniej walki. Jestem pełen podziwu i mogę jedynie trzymać kciuki za pomyślniejsze jej wyniki.

Wiadomo że jest to walka jedynie o czas, a leczenie paliatywne. Co mówią lekarze? Czy te wyniki wątroby oznaczają jej schyłkową niewydolność z powodu przerzutów?
Czasami warto odpuścić niż ugrać dzień, tydzień, może miesiąc umęczenia. Wszystko zależy od woli walki chorego. Jeśli dla niego najstraszniejsza byłaby świadomość że już nic więcej sensownego zrobić się nie da, warto walczyć, nawet jeśli samo leczenie mogłoby potencjalnie bardziej zaszkodzić niż pomóc.
A jeśli nie, to nie.

Bardzo mi przykro z powodu Twojego brata. Załącznik jest nieczytelny, a z tego co napisałaś wcześniej, wynika że proces nowotworowy jest rozsiany i to już od dłuższego czasu, skoro rak zdołał zaatakować i zniszczyć kręgosłup. Badań jest niewiele i mam trochę wrażenie, że niestety lekarze po prostu odstępują od dokładnej diagnostyki, bo jest ona już niecelowa i byłaby tylko męczeniem pacjenta. Zmiany zachowania mogą też sugerować przerzuty do mózgu, co jest dość częste przy raku płuc. Sugerowałbym więc szczerą rozmowę z lekarzem, najlepiej bez obecności brata. Też nie zarzucałbym im z góry błędnej diagnozy. Często trudno znaleźć raka u osób bardzo dbających o zdrowie jak mój ojciec, który źle się czując na przestrzeni miesięcy wykonał dziesiątki badań nic nie ujawniających, a nowotwór znaleziono dopiero gdy był on rozsiany, a jemu zostało 3 miesiące życia, a co dopiero u pacjentów słabo współpracujących, gdzie przyczyna dolegliwości wydaje się zupełnie inna.
Być może jest to "ostatnia prosta" i należy przede wszystkim zatroszczyć się o właściwą opiekę.

Bardzo, bardzo mi przykro. ::rose::

Bardzo mi przykro. Rak trzustki to jeden z najtrudniejszych przeciwników i w zasadzie darem losu był ten rok życia po diagnozie. Z tego co piszesz wynika niestety, że tato dochodzi do kresu swej drogi.
Napisałaś że z tatą kontakt jest niewielki. Czy monitorujecie tacie poziom cukru? Czy stwierdzono wystąpienie przerzutów do wątroby? Czy u taty wystąpiła wcześniej żółtaczka mechaniczna?
W przypadku mego taty z tą samą chorobą w HS ustabilizowano poziom cukru, co przywróciło jeszcze na jakiś czas świadomość. Z drugiej strony, jeśli czujecie że tato chciałby zostać w domu i macie pewność że potraficie skutecznie walczyć z bólem - zabieranie go nie ma sensu.

Zapewne kalkulując na zimno niekiedy "nie opłaca" się przyjmować chemii, zwłaszcza gdy na koniec, gdy wyczerpano już nowsze i lepsze rozwiązania, oferuje się archaiczne cytostatyki. Z drugiej strony odebranie resztki nadziei informacją że medycyna nie ma już nic więcej do zaoferowania, może być gorsze niż umęczanie nieskutecznym często leczeniem. Zapewne wyjściem byłoby podanie w celu podjęcia decyzji rzeczowej informacji np. - "Proponuję terapię która statystycznie u 30 % pacjentów wydłuża średni czas przeżycia o jeden miesiąc, ale u 70 % pozostałych nie zadziała lub pogorszy jakość, a może i też skróci czas życia, który pozostałby bez leczenia". Tylko kto chciałby taką wiadomość usłyszeć...

Wszyscy się tego obawialiśmy. Ten dzielny facet, mający tyle dystansu do życia i pogody ducha odszedł 15 maja. Dzień wcześniej jeszcze na chwilę tu zajrzał.
Do zobaczenia. ::rose::

Memu ojcu w tej samej chorobie najbardziej pomagał Nimesil - lek "mniejszego kalibru" niż Tramal, a mimo wszystko działał skuteczniej. Warto więc może sprawdzić inne środki.

Szanowna Pani AdrianoD. Ma Pani swój wątek tutaj.
http://www.forum-onkologi...tki-vt15803.htm
Tak jak już ktoś napisał, Pani problemy mają najprawdopodobniej podłoże somatyczne. Napisała Pani o badaniu CT, które zapewne rozwiało wątpliwości.
Doklejanie się ze swoimi problemami do tematów dotyczących osób mających zdiagnozowane prawdziwe, niewyimaginowane schorzenie, jest po prostu nieetyczne i zasługuje na eliminacje z tego forum.

[ Komentarz dodany przez Moderatora: marzena66: 2017-11-26, 08:31 ]
To, że ktoś "dokleja" się do cudzego wątku i opisuje swoje problemy jest łamaniem Regulaminu ale proszę nie stawiać diagnozy, że ktoś ma wyimaginowane choroby, bo tego nie wiemy szanujmy się wzajemnie i postarajmy się zrozumieć, że ktoś iny też cierpi i szuka informacji.

Nie myślałaś że problem może tkwić w Twej głowie? Po śmierci ojca na raka trzustki przeżywałem coś podobnego.
Skoro miałaś badanie PET CT musiałaś trafić już do specjalisty który zlecił najbardziej czułe badanie mające znaleźć nowotwór, niezależnie od jego tupu i umiejscowienia - zapewne by Cię uspokoić. Tego badania, nawet prywatnie nie można sobie zrobić bez skierowania.
Pomyśl może tak - skoro od lat masz zaawansowane objawy, a nadal żyjesz - to problem może leży gdzie indziej.

Nie mogę się pozbierać po tym jak dowiedziałem - najpierw o Rafale, później Sylwii. Było w niej tyle radości, dystansu do choroby i siebie samej. Czytam jej ostatni, tłustoczwartkowy wpis i jakoś nie dociera do mnie że jej już z nami nie ma.

heja wszystkim dziubaskom jestem po operacji wycięcia guzków podskórnych na głowie i czole, dochodzę do siebie, na razie robię przerwę od chemioterapii i przyznam że szczerze zastanawiam się nad całkowitym zrezygnowaniu z tej chemii bo raz że nie pomaga a dwa to nawet nie zatrzymała rozwoju choroby więc myślę, po co się truć? teraz czuję jak mój organizm wraca do siebie po cyklu, w końcu wraca apetyt, tak niewiele ale dla mnie to już coś.
Ogólnie to czuję się w kratkę, psychicznie jest w porządku, gorzej fizycznie- mam nowe guzy podskórne, plus nowe powiększone węzły chłonne, no i ta noga, porażka ciężko mi chodzić, jest totalnie opuchnięta i drętwa, zastrzyki nie pomagają, no ale zawsze może być gorzej więc nie chce bardziej narzekać.
Ile pączków zjedzonych?? meldować mi się tu !!!

całuję każdego z osobna ::thnx::

https://www.youtube.com/watch?v=6dscsGRjpxk
::rose::

Sylwia odeszła 18 marca.
::rose::

Przez ostatnie miesiące zaglądałem tu niemal co dzień, by sprawdzić co z Rafałem i Sylwią (syla127). Z całego serca im kibicowałem. Zwaliło mnie z nóg to co dziś przeczytałem, zwłaszcza że dowiedziałem się iż Sylwia też odeszła.
Bardzo, bardzo mi przykro...