Znaleziono 1 wynik

azzazzum, śledzę i przeżywam Twój wątek od pewnego czasu, ale nie miałam siły się odezwać. Moja batalia o Tatusia zakończyła się w niedzielę 29.01.2012 o godz.22:56. W czwartek pogrzeb. W niedzielę moje 25 urodziny. I wcale nie jest mi łatwiej niż Tobie. Siedziałam przy Tacie przez większość Jego choroby (zdiagnozowano Go 2 stycznia) i nic nie mogłam zrobić. Ta bezsilność - to najgorsze uczucie jakie przeżyłam. Nie miej wyrzutów sumienia, walczyłeś o Tatę najlepiej jak umiałeś. Mój niewiele starszy od Ciebie brat uciekł w naukę i zalicza sesję, ani na chwilę sobie nie odpuszcza - powiedział, że Tata zawsze robił wszystko dla nas, umożliwiał nam wszechstronny rozwój - i on nie zamierza Taty teraz zawieść. To jego metoda na uporanie się z tą stratą. Taka sytuacja przerasta każdego, niezależnie od wieku i każdy musi się z tym zmierzyć na swój sposób. Wierzę, że dasz radę. Rozumiem Cię doskonale, przeżywam to samo, w tym samym czasie, wiem jakie to niewyobrażalnie trudne.
Trzymaj się