Znalezionych wyników: 20

Jak czytam Twój wątek, to mam gęsią skórkę. Tyle się na Ciebie zwaliło naraz nieszczęść. Jesteś dzielną kobietą.
Nie ma co nastawiać się, że z Tatą będzie lepiej, chyba że jakiś cud się wydarzy. Jego nieświadomość powoduje, że mniej cierpi. Odchodzenie w pełnej świadomości jest okropne. Trzymaj się dobra córko, jesteśmy z Tobą.

Dobrze zrobiłaś, że zabrałaś Mamę do domu. Teraz powinna być po prostu otoczona bliskimi. To jest najważniejsze...

Marzena ma rację. My wszyscy towarzyszyliśmy CI tu na forum, jednocześnie podziwiając to, ile robiliście, by ratować Teścia. Niektórych rzeczy nie da się po prostu przeskoczyć. To okropna choroba wobec której jesteśmy bezradni. I co byśmy nie robili- efekt taki sam. Twój Teść odchodził otoczony miłością i bez bólu. I to jest najważniejsze co mogliście zrobić dla niego. I pewnie teraz patrzy na Was dumny z tego lepszego świata...

Trudno mi uwierzyć, że jeszcze coś dobrego mnie spotka. Tata chory na raka płuc z przerzutami już pod opieką HD, Teściowa też umiera. Dziecka nie ma, bo wciąż stres, a czas ucieka. Czterdziestka niedługo. Marniutkie to życie. Nie mam już sił. Dziękuję, że jesteście.

Pisz kochana, co u Ciebie, przynajmniej tak możemy pomóc- być blisko...

Tak bardzo mi przykro. Bądź przy niej. Ona jest, czuje Twoją obecność. To teraz najważniejsze. Przytulam bardzo, bardzo mocno. :tull:

Trzymaj się Migaweczko. Musisz być silna i bardzo cierpliwa także wobec Taty. Chorzy różnie reagują na wieść o nowotworze. W świadomości większej część ludzi diagnoza nowotworu równa się wyrok śmierci, dlatego albo zaprzeczają, albo nie chcą się leczyć, albo obwiniają kogo się da. Inni przyjmują to ze spokojem i poddają się lekarzom. Co człowiek, to inna historia. Myślę, że ten czas niechęci do leczenia u Taty minie. Kibicuje Ci i Twojemu Tacie.

Co więc w tej sytuacji mam robić? Jedynie takie dane otrzymałam ze szpitala.
Ps. Wielkość guza to 4 cm. Pamięam, bo lekarz dodatkowo mi mówił. Nie jestem w stanie niczego dowiedzieć się od lekarza prowadzącego. Chyba dopiero jak mu zapłacę, to znajdzie dla mnie czas. Ręce opadają, jak się pomyśli nad publiczną służbą zdrowia.

Goniu, bardzo CI współczuję. Dołączam moją modlitwę za Twojego Tatę. Niech Ojciec Niebieski ukoi go w Swych ramionach.

Rozumiem Cię doskonale. Do mnie fakt, że nie ma już mojej Mamy dotarł właśnie jakiś miesiąc po jej śmierci. Dziś mija 7 miesięcy, a łzy nadal lecą. My nie byliśmy przygotowani na jej śmierć. Nie zdążyłam się z nią pożegnać. Odeszła po cichu, mając jedynie 62 lata.

Aniu. Przy konających dobrze jest zmówić Koronkę do Miłosierdzia Bożego. Jeśli masz siłę, to zmów. Jeśłi nie, to ja to już czynię.

Aniu, bardzo się martwię. Co u Ciebie? Jak się trzymasz, jak czuje się Twój mąż?

Aniu. Jesteśmy z Tobą. Tak bardzo CI współczuję:(

Współczuję. Nie dość, żę człowieka przybija choroba najbliższych, to jeszcze musi spotykać się z brakiem taktu i zrozumienia niektórych lekarzy. Całe szczęście- nie wszystkich. Życzę dużo cierpliwości i siły. Trzymaj się Gosiu.

Kochana. Jeśli istnieją Anioły, to Ty nim jesteś na pewno. Miłość bierze górę nad wszystkim- i nad zmęczeniem, i nad własną bezsilnością. Bądź przy mężu do końca. Może czasem wydaje się, że on już nie słyszy, nie kojarzy jak przedtem, ale czuje Twoją obecność, a to teraz jest najważniejsze. Tu wszyscy o Tobie myślimy i czekamy na informacje. Oby były jak najlepsze.