Znaleziono 1 wynik

Tu jest wszystko na temat tego rodzaju nowotworu : Zalecenia postępowania diagnostyczno-terapeutycznego w nowotworach złośliwych — 2009 r.

Rak brodawki Vatera

Epidemiologia i patologia

Rak brodawki Vatera należy do nowotworów dystalnego odcinka dróg żółciowych. W prze-
szłości w związku z niedoskonałością metod diagnostycznych często błędnie rozpoznawano
go jako raka głowy trzustki. Jednak ze względu na odmienną naturalną biologię tego nowotwo-
ru należy go wyraźnie oddzielić od raka przewodowego trzustki.

Częstość występowania raka brodawki Vatera jest podobna u obu płci. Nowotwór dotyczy
nieco częściej chorych z zespołami niektórych polipowatości przewodu pokarmowego.
Ponad 90% wszystkich zmian ma charakter raka gruczołowego, który rozwija się na podło-
żu łagodnych rozrostów brodawczakowatych.

Diagnostyka

Badanie kliniczne

Dominującym objawem klinicznym jest bezbólowa żółtaczka mechaniczna, która występuje
w ponad 98% przypadków. U części chorych w początkowym okresie ma ona charakter prze-
puszczający (łac. icterus intermittens), co często jest ignorowane przez pacjentów i lekarzy.

Badania laboratoryjne

W badaniach laboratoryjnych zazwyczaj stwierdza się cechy żółtaczki mechanicznej. Nie
ma swoistych markerów serologicznych przydatnych w diagnostyce raka brodawki Vatera.

Badania obrazowe

Badania obrazowe są analogiczne do wykonywanych w raku trzustki. Należy pamiętać, że
dość często jedynym patologicznym objawem stwierdzanym w ultrasonografii i komputerowej
tomografii jest poszerzenie dróg żółciowych bez widocznego guza. W części przypadków je-
dyną metodą pozwalającą uwidocznić guz nowotworowy jest endoskopowa cholangiopankre-
atografia wsteczna (ECPW).

Ocena stopnia zaawansowania

Klasyfikacja UICC/AJCC stanowi podstawowy system oceny stopnia zaawansowania raka
brodawki Vatera (tab. 5).
Na podstawie oceny wymienionych wyżej cech określa się stopień zaawansowania klinicz-
no-patomorfologicznego (tab. 6).

Leczenie

Leczenie chirurgiczne

Podstawową metodą leczenia jest doszczętne wycięcie, ale w odróżnieniu od raka głowy
trzustki resekcyjność sięga 85–90%. Zasady leczenia operacyjnego są analogiczne jak
w przypadku raka głowy trzustki.

Chemioterapia

Dotychczas nie wypracowano optymalnego schematu chemioterapii raka brodawki Vatera,
który wpływałby znamiennie na czas przeżycia chorych. Zazwyczaj raka wykrywa się stosunkowo
wcześnie i istnieje możliwość radykalnego wycięcia bez potrzeby leczenia uzupełniającego.

Nowotwory żołądka...

Tabela 5. Ocena zaawansowania raka brodawki Vatera według UICC/AJCC
Cecha Charakterystyka

T Guz pierwotny
TX Guz niemożliwy do oceny
T0 Guz nieobecny
Tis Guz bez przekraczania lamina propria (rak przedinwazyjny)
T1 Guz ograniczony do brodawki Vatera lub zwieracza Oddiego
T2 Guz naciekający ścianę dwunastnicy
T3 Guz naciekający trzustkę
T4 Guz naciekający okołotrzustkową tkankę łączną,
inne sąsiednie narządy lub struktury
N Regionalne węzły chłonne*
NX Przerzuty do węzłów chłonnych niemożliwe do oceny
N0 Przerzuty do węzłów chłonnych nieobecne
N1 Przerzuty do węzłów chłonnych obecne
M Przerzuty do odległych narządów
MX Przerzuty odległe niemożliwe do oceny
M0 Przerzuty odległe nieobecne
M1 Przerzuty odległe obecne
*Do regionalnych węzłów chłonnych zalicza się grupy węzłów górnych (powyżej głowy i trzonu trzustki), dolnych (poniżej gło-
wy i trzonu trzustki), przednich (trzustkowo-dwunastnicze przednie, odźwiernikowe, w sąsiedztwie proksymalnego odcinka
tętnicy krezkowej górnej) i tylnych (trzustkowo-dwunastnicze tylne, w sąsiedztwie przewodu żółciowego wspólnego, w są-
siedztwie proksymalnego odcinka tętnicy krezkowej górnej).
Tabela 6. Stopień zaawansowania kliniczno-patomorfologicznego raka brodawki Vatera

Stopień Cecha T Cecha N Cecha M
0 Tis N0 M0
IA T1 N0 M0
IB T2 N0 M0
IIA T3 N0 M0
IIB T1–3 N1 M0
III T4 Każde N M0
IV Każde T Każde N M1

Tabela 7. Zastosowania chemioterapii w raku brodawki Vatera
Stopień zaawansowania Chemioterapia Uwagi
I /–/

II
/–/

III Adiuwantowa?
Resekcja niedoszczętna

IV Paliatywna
Leczenie do progresji
lub objawów toksycznych

Zalecenia postępowania diagnostyczno-terapeutycznego w nowotworach złośliwych — 2009 r.

Wskazania do chemioterapii w zależności od stopnia zaawansowania klinicznego raka
brodawki Vatera przedstawiono w tabeli 7.

Schematy chemioterapii raka brodawki Vatera obejmują fluorouracyl w skojarzeniu z foli-
nianem wapnia. Trwają badania nad schematami opartymi na kapecytabinie, gemcytabinie,
irynotekanie, cisplatynie i oksaliplatynie — dotychczas nie ma dowodów wykazujących ich
znamienny wpływ na wyniki.

Zalecane piśmiennictwo

Fischer H.P., Zhou H. Pathogenesis of carcinoma of the papilla of Vater. J. Hepatobiliary Pancreat.
Surg. 2004; 11: 301–309.

Hoffman J.P., Cooper H.S., Young N.A., Pendurthi T.K. Preoperative chemotherapy of chemoradio-
therapy for the treatment of adenocarcinoma of the pancreas and ampulla of Vater. J. Hepatobi-
liary Pancreat. Surg. 1998; 5: 251–254.

Martin J.A., Haber G.B. Ampullary adenoma: clinical manifestations, diagnosis, and treatment.
Gastrointest. Endosc. Clin. N. Am. 2003; 13: 649–669.
Paramythiotis D., Kleeff J., Wirtz M., Friess H., Buchler M.W. Still any role for transduodenal local
excision in tumors of the papilla of Vater? J Hepatobiliary Pancreat. Surg. 2004; 11: 239–244.
Popiela T., Kedra B., Karcz D., Osuch C., Nowak K. Rak trzustki i okolicy okołobrodawkowej — 25 lat
własnych doświadczeń. Sympozjum „Postępy w chirurgii”. Kraków 1997: 41–51.
Sarmiento J.M., Nagomey D.M., Sarr M.G., Farnell M.B. Periampullary cancers: are there differen-
ces? Surg. Clin. North Am. 2001; 81: 543–555.
Wittekind C., Tannapfel A. Adenoma of the papilla and ampulla-premalignant lesions? Langen-
becks Arch. Surg. 2001; 386: 172–175.

[ Dodano: 2010-07-31, 13:25 ]
Przepraszam za spam, ale nie umiem edytować posta :oops:

, więc może moderator to poprawi. Chciałam tylko dodać, że rak brodawki Vatera to nie rak trzustki.

[ Dodano: 2010-07-31, 13:26 ]
O, samo się dodało

.