Znalezionych wyników: 9

Bardzo, bardzo Ci współczuję... tato już szczęśliwy, Pan Bóg zakończył jego wędrówkę, jego cierpienie, wspieram Cię i dodaję sił, zrobiłaś wszystko co tylko było można, jestem naprawdę pełna podziwu dla Ciebie :-) trzymaj się kochana ::rose::

Hej,mojej mamie w takim przypadku pomagały krople Tramalu,najpierw wystarczyła jedna porcja a potem musiała brać trzy. Jak tylko zaczynały sie te rżnięcia (mama używała dosłownego określenia) zaraz dawałam jej krople i było ok.
Mama miała to kilka dni po wlewie chemii. Trzymaj się :-)

Lenka tato ma szczęście że ma taką córkę :-) jesteś niesamowita dziewczyno !

Lenka91 nie miej żalu do lekarza, etyka lekarska? dziś mówi się prawdę... niestety, sami zdecydowaliście o alternatywnym leczeniu amigdaliną, nie oceniam tego bo to wasza decyzja ale te "cudowne" metody tak właśnie się kończą .... dylematem do końca życia czy decyzja o zaniechaniu chemii była słuszna :-(

zresztą statystyki są nieubłagane, okres przeżycia u pacjentów po diagnozie nie jest długi, po usunięciu guza i ciężkich zespoleniach czy bez możliwości operacyjnych,z chemią czy bez chemii- pytanie tylko o jakość życia, czy żyć "normalnie" i nie podejmować leczenia czy przechodzić przez to piekło i przedłużyć życie o rok, może dwa...Decyzja powinna należeć do chorego, nie wolno mu nic narzucać bo potem zostaje wyrzut sumienia że nie dano mu szansy :-(

Czasu nie cofniesz, nie miej wyrzutów bo nikt nie chce źle dla bliskiej osoby, żal tylko można mieć do osób "zarabiających" na cudownym leczeniu, nie wolno odbierać szansy na leczenie proponując badziewie...
Choroba nowotworowa jest nieprzewidywalna,nie wiemy czego się spodziewać, czasem jest bardzo źle a chory żyje, czasem wszystko fajnie się toczy i jedna chwila.... w sytuacji kiedy dotknie rodzinę słyszy się to co chce się słyszeć, człowiek sam przed sobą tłumaczy sobie tak ewidentne fakty żeby jakoś się trzymać i do końca mieć nadzieję, wiem jak to jest :-(

Wam też życzę nadziei, nadziei i siły żeby jakoś to wszystko przetrwać :-(

Trudno powiedzieć, warto walczyć o każdy dzień, oczywiście wszystko w granicach rozsądku, żeby nie pogorszyć i tak już ciężkiej sytuacji, tato póki świadomy powinien sam zadecydować, nie obciążaj zanadto swojego sumienia decyzjami za niego, żebyś potem kochana nie myślała czy dobrze zrobiłaś :-(

to bardzo trudne i na takie dylematy trzeba być przygotowanym, dobrze że tato został poinformowany o swoim stanie i rokowaniu... pozwólcie mu w miarę możliwości decydować czy chce wykorzystać inne rozwiązania. Najważniejsze żeby nie cierpiał, choć przy trzustce końcowa faza jak widać jest bardzo trudna do opanowania :-(

pozdrówka

No i super :-)
Kolejny raz ta choroba jest nieprzewidywalna, niech nas zadziwia samymi dobrymi niespodziankami, super wiadomość Lenka :-)

Lenka, kochana - myślę że już pora .... przykro mi bardzo :-(

Najważniejsze żeby nie cierpiał..... wiem że jest to strasznie trudne ale ja boję się tylko jednego- że nie zdążę się zwyczajnie z mamą pożegnać- na razie o tym nie myślę ale Wy już chyba musicie :-(

Witaj Lenka, z tego co podejrzewam- lekarze planują wykonanie endoskopowo badania ERCP , oceniają w tym badaniu stan dróg żółciowych i jeżeli one są zablokowane czyli uciśnięte przez zmiany nowotworowe istnieje szansa założenia protezy dróg żółciowych. Niestety nie zawsze się to udaje ale jeżeli już zabieg zakończy się jej założeniem odprowadzana jest żółć i tym sposobem przedłuża się choremu życie.
Zabieg wykonywany jest w całkowitym znieczuleniu z intubacją, chory nic nie czuje ale znieczulenie jest dodatkowym obciążeniem dla już wyczerpanego chorobą organizmu... jest to zabieg paliatywny i mimo wszystko nie należy się spodziewać jakiejś nadzwyczajnej poprawy.... myślę że niestety podawanie chemii już nie jest możliwe. Bardzo mi przykro :-(

kiedyś sama będę w Twoim obecnym położeniu... tak ta choroba niestety przebiega :-(

pozdrawiam Was ciepło