Znaleziono 1 wynik

Niewielkie to pocieszenie.

Wiesz- niestety- nie jesteś ani pierwszą ani ostatnią, która ma w garść chwycić swe emocje. Ducha i ciało.

Doskonale, że Rodzice mają taką córkę!

Dźwigasz ogromny ciężar emocjonalny.

Musisz szukać drogi leczenia dlaTaty.

Radi wie co pisze!
Posłuchaj Go.
Przeczytaj tyle razy, ile będzie potrzeba to co napisał, aż zrozumiesz.

On nie dość, że sam walczy o swoje życie to jeszcze daje siłę Rodzinie.
Nikt z Nas nie nauczył się cierpliwości.
Oczekiwanie trzeba jakoś zapełnić lecz puki nie masz wyników nie wolno twierdzić, że jest źle!
Rodzice znają Cię nie od dziś.
Spojrzą i choć nic nie powiesz, Tato będzie wiedział przejrzy Cię na wylot.
Z tego co piszesz masz obstalowany termin wizyty u profesora w CO Warszawa- to bardzo dobrze.

Pozdrawiam
obertas
PS.
Twoja rola to dowiedzieć się jak najwięcej o gadzinie, jako takim, by pomóc jeśli taka będzie potrzeba najbliższej osobie.
Z tym Forum dasz radę.