Znalezionych wyników: 97

Nie ma czegoś takiego jak chemia lżejsza i cięższa. W tym rodzaju nowotworu schemat PN (jeżeli dobrze odczytałaś) jest standardowym leczeniem pierwszego rzutu. A to jak twoja mama ją zniesie zależy wyłącznie od organizmu - jeden znosi dobrze inny bardzo źle. Nie martw się na zapas.

Witaj, moja mama też brała Tarcevę, kiedy w trakcie jej brania nastąpiła progresja odstąpiono niestety od dalszego leczenia, pozostało tylko uśmierzanie bólu.

Przyjmij wyrazy współczucia ::rose::

Przyjmij wyrazy współczucia ::rose::

Mojej mamie bardzo pomagała "papka z gotowanych jabłek". Jabłka trzeba pokroić na cząstki, razem ze skórką, podlać troszeczkę wodą, ale nie dużo, bo one same też puszczą sok, jak będą już miękkie trzeba zmiksować - miseczka takiego przecieru wieczorem całkiem nieźle działa.

Skoro mama ma "stany depresyjne" to czy przyjmuje jakieś antydepresanty i czy jest to depresja potwierdzona przez lekarza psychiatrę?

Współczuję ::rose::

agunia79-1979, upłakałam się czytając Twój post, bo u nas było tak samo. Pocieszałam mamę do samego końca, mimo, że ona wiedziała, że umiera - wszyscy wiedzieliśmy, ale nikt tej myśli do siebie nie dopuszczał. Do ostatniego dnia mówiłam do niej - zobaczysz wszystko będzie dobrze, jeszcze wyzdrowiejesz... Tyle zła jest na tym świecie, a odchodzą ludzie, których tak kochamy, to niesprawiedliwe!!! Pozostała pustka, straszna pustka...

Na pewno nie pomoże - wszystkie te cudowne metody, to tylko naciąganie chorych ludzi na niepotrzebne wydatki.

Przykro mi bardzo ::rose::

Moja mamusia odeszła wczoraj o godz. 20.30 po długiej i ciężkiej walce. Chciałam podzielić się z Wami tym jak wyglądały nasze ostatnie dni, ponieważ były one trochę inne niż te, które można znaleźć w historiach "o umieraniu", może komuś się przyda...

- miesiąc temu mama trafiła na oddział paliatywny w ciężkim stanie - nie było z nią kontaktu, w kółko siadała i kładła się - była bardzo pobudzona ( nie mogła już chodzić), nogi były strasznie opuchnięte - od pani ordynator oddziału usłyszałam, że to już niestety ostatnie godziny...

- mama nie piła i nie jadła przez 4 dni (była nawadniania kroplówkami) - byliśmy przekonani, że to już koniec

- piątego dnia (dwa dni prze Wigilią) mama się obudziła i przez następne 20 dni była w pełnym kontakcie, ale nie wstawała już z łóżka - chciała, żebyśmy byli przy niej cały czas, żebyśmy nie zostawiali jej ani na chwilę

- pięć dni przed śmiercią stan mamy zaczął się pogarszać, zabraliśmy ją do domu, coraz ciężej było jej mówić, ale przestało boleć - nie chciała już morfiny

- dwa dni przed śmiercią przestała mówić - chciała coś powiedzieć, ale nie miała siły, bardzo "charczało" jej w gardle, nie mogła łykać

- godzinę przed śmiercią podskoczyło ciśnie do 145/120 i na twarzy zrobiła się bordowa, do końca miała bardzo ciepłe stopy i dłonie, nie pomyślałam wtedy, że to może być już koniec

Odeszła po cichutku i spokojnie - trzymałam ją za rękę.

Śpij mamuś spokojnie...