Znalezionych wyników: 22

Michalop mój tato tez leczył się w Opolu. Nas najbardziej wsparła lekarka - co prawda ordynator oddziału onkologii ginekologicznej ale naprawdę fachowiec od nowotworów. Konkretna i zawsze przygotowana do rozmowy z pacjentem babka.Jak będziesz chciał to podam namiary.

Bardzo Wam wszystkim dziękuję. Jakoś czuję, że nie jestem sama...

Dziękuję za słowa wsparcia.
Tato w sobotę umarł. W hospicjum był 2 tygodnie ale ten ostatni tydzień a szczególnie dwa ostatnie dni były bardzo ciężkie. Trudne do opisania. Byłyśmy z mamą przy nim prawie cały czas. Mówił, że nic Go nie boli, tylko nie miał jak oddychać. Mama była z Nim do końca, ja nie zdążyłam. 31.03 o 9.22 przestał cierpieć. A my... Niestety cierpimy nadal, A życie toczy się nadal a przez chwilę wydawało mi się, ze świat stanął w miejscu. Szkoda, że tak trudno jest się z losem pogodzić.

To przerażające jak życie w ciągu chwili może wywrócić się o góry nogami. W środę tato nareszcie trafił na oddział radioterapii w celu leczenia radykalnego, tydzień później leżał juz na intensywnej terapii kardiologicznej bo ściągano mu płyny z worka osierdziowego a następnego dnia trafił do hospicjum, bo przecież nie mógł blokować miejsc na radioterapii. 16 grudnia dowiedzieliśmy się, że ma rak a równo po trzech miesiącach- 16 marca hospicjum.
Nie chciał jechać, upierał się na szpital. Boże, to było straszne. Miał przecież pełną świadomość, że to koniec. Teraz z tą świadomością różnie i to mnie trochę pociesza. Dostaje przecież morfinę więc mam nadzieję, że jego świadomość jest zaburzona i do końca nie zdaje sobie sprawy gdzie jest i co się dzieje. Jest bardzo słaby ale wczoraj np bardzo chciał wyjść na dwór i woziłyśmy go z mamą na wózku ponad godzinę po otaczających hospicjum uliczkach. Dziś gorzej. Dusi się bardziej - w płucach ma ponad 9cm guza i wiele mniejszych.
to wszytko tak szybko się stało. Czasami mam wrażenie, że to jakiś film a ja stoję obok i oglądam. Chyba nie dociera do mnie wszystko.
pozdrawiam

Tato od dziś jest w hospicjum. Przerzuty ma wszędzie. Dusi Go bardzo ale mówi, że nic Go nie boli.

Jest jeszcze gorzej. Tato ma wodę w worku osierdziowym serca. Przewieźli go na kardiologię, jutro maja mu tę wodę ściągać. Napuchnięty ma też brzuch i nogi. Ale mówi, że nic go nie boli i wygląda też dobrze. Dziwne to wszystko. Nie wiem co dalej? Jak długo to wszystko będzie trwać?

Witam
Stało się coś czego najbardziej się bałam. Tato ma przerzuty na płucach i odstąpiono od leczenia radykalnego. Stan bardzo zły. Lekarz powiedział, że dni sa policzone. Guz rośnie w zastraszającym tempie. Tato słabnie i nie może oddychać. A jeszcze w czwartek było dobrze i nic nie zapowiadało takie obrotu sprawy. Jesteśmy załamani.
pozdrawiam

Witam serdecznie.
Tato jutro idzie do szpitala na 2 miesiące. Niestety jest w nienajlepszej kondycji. Guz bardzo urósł, szyje ma spuchniętą i uciski na krtań bo nie moze mówić. Do tego od kilku dni a właściwie głównie nocy męczy go uciążliwy kaszel. Boimy się, że ma przerzuty do płuc. RTG klatki miał w grudniu, nic wtedy nie było ale przez 3 miesiące mogło się wiele zmienić.
Chce wierzyć, że wyjdzie z tego ale jakoś nie umiem.
Pozdrawiam i życzę Zdrowia.

Witam!
Antybiotyk tacie nie pomógł, dalej ma chrypę straszną. myśli i mówi, że to pewnie przerzut do krtani. Czy to możliwe??
Jeśli chodzi o przyspieszenie leczenia, to nic z tego nie wyszło. Miał niby być leczony ambulatoryjnie przez pewien czas a później na oddział ale ordynator oddziału radioterapii stwierdziła,że to nie mam sensu i musi być na oddziale. Więc czekamy. W czwartek tato jedzie do laryngologa. Zobaczymy co powie na tą chrypkę. A tak w ogóle to przytył jakieś 2, 3 kg. To dobra wiadomość. Ale jedyna niestety. tato nie chce wychodzić z domu, nawet na krótki spacer. Ma bardzo niskie ciśnienie, nawet 90/60 i mało sie odzywa. Do tego te problemy z przełykaniem. Ciężko jest. A co dopiero będzie w czasie i po leczeniu.
pozdrawiam

Dziś się okazało, że leczenie zostanie przyspieszone. Jutro tato ma sie stawić u Poradni i chyba od poniedziałku się zacznie. Na razie ambulatoryjnie a jak będzie miejsce to na oddział. I zestresowałam się okropnie bo boje sie tego leczenia bardzo. Czytałam tu mnóstwo wątków i wiem, ze wszytko da sie przetrwać. Jednak czy tato da radę!?Jest osłabiony po tej operacji bardzo, waga nawet nie skoczyła o kilogram, jeszcze od dziś jest na antybiotyku bo się przeziębił. Czy biorąc antybiotyk chory może mieć radioterapię?

Wracając do taty. Od kilku dni, może tygodnia drapie go w gardle (tak mówi), kaszle a właściwie chrząka non stop ale to chyba przez suchość w gardle. I nic nie mówi. Mama się wścieka, że się porozumieć nie da. I, że gorzej z nim jak z dzieckiem. I już sama nie wiem. Czy nie odzywa się bo mam dosyć wszystkiego?Depresja? Jak przychodzimy, to niby jest ok. Siedzi z nami, ogląda TV, bawi się z naszym najmłodszym, rocznym synkiem. Ale mama mówi, że przez kilka dni odezwał się zaledwie parę razy. Ciężko. I mamie też. Ma takie dni, że ciągle płacze. A ja nie wiem co robić i jak pomóc.

Dzięki Gazdo! Widzę, że na Ciebie można zawsze liczyć

Dziękuję za te słowa i otuchę.
Jestem ostatnio ze wszystkim sama. Mama jest przybita i nie chce rozmawiać o tacie nie wspomnę. Staram się i ich jakoś podtrzymywać na duchu ale sami wiecie jak to wygląda.
Mam jeszcze jeden problem i zdecydowałam, że napiszę o tym, bo nie wiem co robić, a jak już pisałam wyżej jestem z problemami sama, a rodziców dodatkowo nie mam sumienia obciążać. Chodzi o mojego męża. Odkąd dowiedzieliśmy sie, że tato ma rak. wpadł praktycznie w paranoję i doszukuje sie choroby w sobie. Zaczęło sie od małych guzków, które od lat miał gdzieś w ciele, np w udzie, na pośladku, na przedramieniu. Domyślał sie, że są to tłuszczaki ale naczytał się oczywiście w internecie innych rzeczy i sam sobie postawił diagnozę, oczywiście tę najgorszą. Macał sobie te wszystkie guzy 24 godziny na dobę, co spowodowało, że urosły i bolały. I co najgorsze znalazł (lub sam sobie tym obmacywaniem narobił) kilka nowych. Poszedł do lekarza rodzinnego, który na chwilę go uspokoił. Niestety po kilku dniach wymacał sobie kolejnego guza, tym razem pod sutkiem i znów wpadł w szał. Zaczął nawet kilkanaście razy dziennie się ważyć i mierzyć sobie temperaturę ciała!!Poszedł do onkologa. Diagnoza: tłuszczaki! Myślałam, że wszystko sie skończyło - macanie, wieczne rozmowy (czytaj dręczenie), stres i nerwy. Niestety nie na długo. Natrafił w internecie na jakieś forum (chyba dla hipochondryków

) i naczytał się o raku jąder i wszystko zaczęło się na nowo! ja już wysiadam psychicznie i nie wiem co robić. Dodam, że mąż jest świadomy, że mu odbija, bo w przypływie normalności mówi, że coś z nim nie tak i przydałby mu się psycholog. Jednak pójść do niego nie zamierza.
Od razu mi lepiej!

Witam!
Tato był na wizycie u bardzo fajnej lekarki, która rozjaśniła nam nieco w głowie. Jeśli chodzi o wyniku tomografu, to wycięto znaczną część guza ale niestety nie wszystko, ponieważ nacieki były dość rozległe i nie było możliwość. Stąd ten guz na tomografie pooperacyjnym. Niby główne guza nie ma ale jest jeszcze tego dziadostwa pewnie dużo i dlatego czeka tatę teraz 39 lamp + chemia.
Niestety na przyjęcie na oddział może czekać nawet do miesiąca czasu. Obiecała, że spróbuje coś przyspieszyć ale mamy się nie nastawiać. W tym czasie tato ma zbierać siły. Po operacji i pobycie w szpitalu stracił 7 kg. Nie może zbytnio jeść, tzn gryźć bo ma bliznę pod językiem. Mówi, że język ma cały odrętwiały, jakby po znieczuleniu, więc nie potrafi sprawnie łykać i mówić zresztą też . Boimy się trochę czy to w ogóle wróci do normy. Na razie je większość rzecze przemielonych lub rozgniecionych.
Boję się bardzo i tracę pomału nadzieję, że będzie dobrze. Jak to wszystko przetrwać? Skąd brać siłę i jak ją przekazać rodzicom?? ( to pytania retoryczne, wiem, ze nie ma na nie odpowiedzi)
Pozdrawiam

[ Dodano: 2012-02-04, 22:06 ]
Jak długo czekaliście na przyjęcie na Oddział?

Witam!
Widzę, że mój tato to chyba ciężki przypadek bo trudno pewnie komukolwiek wypowiedzieć się na temat jego wyników badań.

Na dzień dzisiejszy nic sie nie zmieniło. Tzn jesteśmy w punkcie wyjścia. Tato czeka na przyjęcie na Oddział Radioterapii, nawet do 3 tygodni! Czy to normalne, żeby chory musiał tyle czekać? Jutro jedzie prywatnie do lekarza, może wreszcie sie czegoś dowiemy.
pozdrawiam