Znalezionych wyników: 35

Ana, przykro mi bardzo. To smutne. Ściskam mocno.

Nika, z tym pisaniem to ciężko, bo tyle jest rzeczy o których chciałabym opowiedzieć, tyle przeżyć, a tak trudno ubrać je w słowa....

Dziękuje Wam za wsparcie. Życzę, aby wasi najbliżsi też odeszli w spokoju i godnie. M. wrócił do domu na 1,5 dnia. Ale warto było, aby zobaczył dom, pożegnał się z dziećmi i odszedł u siebie, wśród bliskich ...

Dziś zakończyliśy naszą walkę. Odszedł w domu, przy mnie i mamie. Nie było wcale tak jak to sobie wyobrażałam...
Trzymam kciuki za Wasze walki...

Asiu, a ja myślę że choćby nie wiem jak długo oswajać tę myśl i tak nic nie pomoże ułatwić tej ostatecznej chwili. Jedyne co troszkę może nam ulżyć to świadomość że to kres ogromnego cierpienia. Ale cóż tego kiedy kogoś się traci bezpowrotnie! Nie myślmy o tym co będzie, ale celebrujmy chwile które są. Jestem z wami dziewczyny!

Dziękuję za wasze wsparcie. Dziwne jest to umieranie. Nigdy nie byłam w takiej sytuacji, gdy ktoś bliski umiera. Sa dni kiedy M jest całkiem świadomy, widać że zmęczony już tym szpitalem, tym całym leczeniem, ale nadal nie poddający się. A są dni kiedy chce odchodzić, bo już nie ma sił na walkę. Prosi o pomoc w odejściu. A są też dni, kiedy jest w jakimś innym świecie, opowiada dziwne rzeczy i wtedy chyba jest mu wszystko jedno co się z nim dzieje. Trudne to sprawy, trzeba od nowa nauczyć się rozumieć tę osobę, bo takich rzeczy nie przeżywaliśmy jeszcze wspólnie.
Z jednej strony chciałabym, aby nie cierpiał i aby śmierć nastąpiła szybko, z drugiej strony cieszę się, że on nadal jest - można pogłaskać, przytulić, pielęgnować.
"chwilo trwaj" - jak pisała Joanna

Oj Lidio, właśnie ze kiepsko u nas. M. już żegnał się z nami dwa razy. Już prawie 2 tygodnie w szpitalu jest. Trafił tam z odwodnienia, ale po drodze wyszło zapalenie płuc. A jeszcze po drodze problemy z sercem i krążeniem. Jest cały czas na lekach podtrzymujących krążenie i nijak do domu nie można go zabrać, bo nie łyka nic i nie wiadomo jak zorganizować leczenie w domu (zapalanie płuc na szczęście minęło). A wszystko to za sprawa stentu. Jakby kiedyś ktoś pytał to odradzam zakładanie tej protezy. Zwłaszcza w przypadku zbyt słabych sił pacjenta.
Dzięki Lidio za troskę. I ogólnie myślę o wszystkich tu na forum tylko całymi dniami w szpitalu jestem i nie mam kiedy pisać.

Musze tu wtrącić swoje trzy grosze. Uważam, że właśnie nie podawanie leczenia agresywnego - chemia, naświetlenia - w takim przypadku jest najlepszym wyjściem. Mówię to po tym co obserwuję u nas. Dzięki temu M długo trzymał się bez niepotrzebnego cierpienia. Lekarze wiedzą co mówią - trzeba uśmierzać ból i pilnować właściwego odżywiania. Wtedy naprawdę można jeszcze wiele. U nas nawet założenie głupiego stentu ma teraz tak totalnie złe skutki, ze uważam że nawet to nie powinno być zrobione. Dlatego Lidio pilnuj,aby męża nie bolało i tez pilnuj jego wagi, a oszczędzisz mu wiele przykrości. Przychodzi taki moment ze naprawdę człowieka nie powinno się już męczyć, ale wspierać żeby mógł jak najdłużej żyć bez uprzykrzania czasu pobytami w szpitalach czy pod jakimiś maszynami typu tomograf lub inne.
Lidio ściskam i wierze ze czeka Was jeszcze wiele wspólnych, miłych chwil.

Oj, no to dobrze! Dobrze, że coś się dzieje! Leczenie jakieś! Oby było wszystko dobrze! Myślę o was - jak zawsze!

Ana, co u was słychać? byliście w Katowicach już?
Pozdrawiam

Mąż ma usunięty przełyk i w tym miejscu ma podciągnięty żołądek. Problemy z przełykaniem zaczęły się już jakiś czas temu, ale nasiliły się w czerwcu. W gastroskopii nie wyszło nic niepokojącego, ale okazało się ze ma na szyi przerzut, który prawdopodobnie powoduje ucisk na przełyk i stąd te problemy (taka interpretacja onkologa). Teraz się nasilają te kłopoty, bo doszedł naciek w okolicy przełyku. Bywają dni kiedy nic nie przełyka sam - nawet płynów. Przed założeniem sondy jadł porcje jak małe dziecko. I tylko płynne. Pasłam go nutridrinkami, ale za mało. Sonda uratowała mu życie w tamtym momencie.
W tej poradni widziałam dużo osób tak dożywianych. Jeden pan nie miał jelit w ogóle. Tam weryfikują stan pacjenta i dają dożywianie dojelitowo albo dożylnie. Są też bardzo rożne mieszanki - w zależności czego dany pacjent potrzebuje. Naprawdę świetna sprawa.

[ Dodano: 2013-09-06, 22:11 ]
Dodam jeszcze ze to nic strasznego z tą sondą i maż jest mobilny. Wychodzi z domu i wszystko dobrze. MA tylko cienką rurkę wystającą z nosa, ale u niektórych pacjentów w ogóle nie widać podłączenia, bo mają jakoś inaczej zamontowane. Nie bójcie się tego, bo to ratuje życie. Polecam artykuł http://www.rynekzdrowia.p...a,111048,8.html

Skierowanie może wypisać lekarz rodzinny, zarówno do poradni bólu jak i do domowej opieki paliatywnej. Tez uważam ze akurat tam lekarze najlepiej się znają na takich stanach. U nas świetnie leki przeciwbólowe dobrali. Takiej innej pomocy też na razie nie potrzebujemy, ale tak jak mówiłam, ważne jest żeby już na ten moment wiedzieć do kogo się udać w razie potrzeby.

Być może właśnie po to, aby mieć ogląd gdzie ta choroba jeszcze jest. U nas właśnie z tego powodu zlecono PET. Bo w pierwszej wersji był tylko przerzut na szyi. A skoro już wiemy że jest tego więcej to już dalej nie ma co badać. Tak myślę. A u was PET był już robiony kiedyś? Bo u nas to był pierwszy raz.

Lidio być może chodzi o decyzje co do dalszego leczenia??? Porównując naszą sytuacje - na podstawie rezonansu wyniknął przerzut na szyi i była konieczność radioterapii, ale gdy PET wykazał przerzuty w wielu innych miejscach, to już rezygnacja z tych naświetleń. Być może jeszcze szansa u was na jakieś naświetlenia?
Oczywiście lepsza byłaby to odpowiedź osoby kompetentnej.
Pozdrawiam.

Ana, a kiedy będzie wynik PET? U nas Pan doktor był tak miły, że dał po dwóch dniach. Myślę, ze jak najszybciej z tym wynikiem do onkologa. Coś się dzieje niedobrego i trzeba temu zaradzić.
Ściskam :tull: