Znaleziono 1 wynik

Moja mama, gdy odczuwała ogromny ból to sama powiedziała, żeby zawieźć ją gdziekolwiek, gdzie tylko pomogą jej, gdzie zredukują ból. Prosiła, żeby zadzwonić po lekarzy co będa przyjeżdżać, ale niestety w święta nie chcieli. Stąd też spytałem, czy jeśli nie przyjadą, czy chce abyśmy ją zawieźli tam na czas świąt, bo po świętach mieliśmy umówioną wizytę u lekarza, kontrolną.Co chwile powtarzała też, że to źle że jej nie leczą, że przerwali chemioterapię itd. Ciężko było tego słuchać, bo mama płakała wtedy, a ja nie mogłem :( Nie mogłem jej pokazać, że tak sie paskudnie czułem. Na początku wierzyłem, że wygra tą walkę, bo już raz jej się udało , 10 lat wcześniej, i w sumie jak mamę tak bolało to jej pomagałem jak mogłem, siedziałem przy jej łóżku całą noc w domu itd. Rodzina powoli rozumiała co się dzieje, a ja mówiłem NIE! Mama wyzdrowieje, nie będzie już może pracowała itd, ale na pewno jeszcze się będzie długo długo po domu krzątała. Ale trochę zboczyłem z tematu...

Mamę zawieźliśmy do hospicjum, wtedy chyba trochę się podłamała psychicznie, mimo, że pomogli jej zwyciężyć ból. W końcu pracowała z chorymi ludźmi i wiedziała, że to miejsce z którego raczej się już nie wychodzi. Niestety.