Znalezionych wyników: 10

Kochana, bardzo ci współczuję. Najgorzej jest patrzeć na cierpienie bliskiej osoby i czuć się przy tym bezradnym. Bardzo jest mi przykro, że musisz tego doświadczac. I ta nasza polska służba zdrowia... Szkoda słów. Trzymaj sie kochana, modle się za was. :tull:

Kochana Jolciu, nawet nie wiem co pisać. Sama wiem po sobie, ze po takich wiesciach żadne słowa tak naprawdę nie pomagają. Jestem z tobą całym sercem. :heart:

Tak sobie myśle, że to co napisała Peti to chyba dobre rozwiązanie dla ciebie. Chodzi o to, żeby twój partner nie cierpiał, żeby czuł się w miarę komfortowo. Hospicjum domowe po to własnie jest. I nie oznacza to wcale, ze się poddałas. Wręcz przeciwnie. Dalej mozesz walczyć ze zdwojoną siłą a spokojniejsza, ze on jest pod dobrą opieka. Co do srodków uspokajających to ja też przez całą chorobę tatusia je brałam, a teraz tym bardziej, Mi pomaga jakoś utrzymać się na nogach, opanowac emocje choć trochę. Jeśli czujesz, że nie dajesz rady, warto o tym pomyślec. Trzymaj sie kochana, siły, duzo siły ci zyczę.

Jolciu, odwagi!! Nie wolno się poddawac, idźcie do innego lekarza a jak bedzie trzeba to do jeszcze jednego, i jeszcze... Aż się dowiecie na czym tak na prawde stoicie. Kurcze, ciężkie to zycie z tymi chorubskami. Trzymam kciuki, będzie dobrze. Nadzieja umiera ostatnia, pamiętaj.

Ja nie mogła tak do końca nażekać.. chyba. Bo czasem, jak teraz się zastanawiam, to może można było zrobic wiecej... Trzymam kciuki Jolu za powodzenie terapii. Musi się udać. Żeby chociaż na razie ta opuchlizna zeszła, to twojemu partnerowi byłoby lzej. Pozdrawiam ciepło

Jolciu, jak wyniki? Napisz koniecznie. Mam nadzieję, że dobre.

Jolciu, co tam u ciebie? Jak się sprawy mają? Daj znać, prosze:)

[ Dodano: 2011-02-11, 21:00 ]
Odnośnie kontaktów z moderatorami, ja przez cały mój watek miałam może 4? Usprawiedliwiam to tym, ze mają bardzo dużo do przeczytania i odpowiadania. Tak czy siak nauczyłam sie, ze nie zawsze sa kiedy ich potrzeba. Ale sa inni, którzy są z tobą w tym cierpieniu. Trzymaj się kochana, pisz, pisz...

Odnośnie chrapania, wcześniej mu się to nie zdarzało? Lekarstwa niech przyjmuje tak jak zalecił lekarz, tego chyba warto się trzymać aż do następnej konsultacji. I tak, po zaleconych naświetleniach powinno byc zrobione TK i następna konsultacja odnośnie postępów w leczeniu i co dalej.
Pozdrawiam Cię ciepło:)

Ja wiem tylko tyle, że jak mój tato był naświetlany, to miał zabronione sie kąpać. Na klatce piersiowej miał wyrysowaną siatke z punktem naświetleń i nie wolno mu było jej zmyć. Miejsce naświetlenia miało być obserwowane. Jakby się coś działo(złuszczenie, zaczerwienienie) to zgłosić się do lekarza. U taty nie działo się nic więc nic nie robiliśmy. Wiem tez, że nie wolno używać zadnej chemii w okolicach naświetlenia, zadnych dezodorantów, balsamów. Pomaga też noszenie miękkiej bawełnianej odzieży.

Jolciu, trzymam kciuki, bądź silna. Pozdrawiam.

jolcia45 jak tam wizyta u onkologa?

Wiesz, nie jestem ekspertką, ale mój tato (ma niedrobnokomórkowego płaskonabłonkowego raka płuca) ma tez zaatakowane te same węzły co Twój partner, i tak samo wezeł na szyi jest mocno spuchnięty. Widać to gołym okiem i da się wyczuć jakby twardego guza. Przeszkadza mu to bardzo, tez mocno kaszle. Mamy wizytę u onkologa prawdopodobnie w piątek. Ale w mojej sytuacji róznica jest taka, że tacie pozostają już chyba tylko leki przeciwbólowe. Twój partner jest młody, w pełni sił do walki z tym gnojkiem. Nie poddawaj sie. Pytaj lekarzy o wszystko i nie daj się spławić. Trzymam kciuki i ściskam mocno. Powodzenia.