Znalezionych wyników: 2

Również serdecznie współczuje, Twój Tata chorował na tą samą chorobę co mój - ten sam rodzaj raka.
Niestety chemia okazała się za cięzkim leczeniem.

Niech spoczywa w pokoju!

Dla Was życzę dużo siły!

Wasza historia przypomina mi naszą.

Mój Tata również trafił do szpitala z powodu zaburzeń równowagi, dziwnego zachowania. Mój Tata zachowywał się jakby się napił. Bujał się podczas chodzenia, miał niedowład lewej części ciała. Zmienił się niedopoznania w ciągu miesiąca. Od momentu postawienia diagnozy potrzebował stałej opieki - tzn przygootowanie posiłków, czasem pomoc w umyciu się. stałe doglądanie czy nic nie potrzeba i obserwacja w celu wprowadzenia nowych leków.

Naświetlania powinny dać efekt zmniejszenia wielkości guzów oraz niedopuścić do powstania nowych - oczywiście na jakiś czas. W trakcie naświetlań każdy reaguje inaczej, mój Tata był gorzej osłabiony po nich. A potem było coraz lepiej.
Ale każdy inaczej reaguje. Napewno w trakcie ich trwania warto być w pogotowiu, bo Tacie może być potrzebna pomocna dłoń.

Trzeba czekać na wynik bronchoskopii, bo od tego zalezy jaki rodzaj chemioterapii można podać.

Jeśli będzie to drobnokomórkowy rodzaj - jak u nas - to schemat stosowany również może działać na OUN i wówczas również może doprowadzić do zmniejszenia guzów. Zazwyczaj w tym przypadku podaje się najpierw chemioterapię, a później ewentualnie radioterapię. Ale o kolejności w waszym przypadku zadecydował brak wyniku bronchoskopii i wolne miejsca na radioterapię. Lekarze postanowili nie czekać.

Myślę, że Tata nie wroci do zdrowia, takiego jak przed chorobą. Czeka Was leczenie , mające na celu odsunięcie w czasie najgorsze.

Ale miejmy nadzieję, że leczenie przyniesie pozytywny skutek.

Pozdrawiam serdecznie i życzę dużo siły!!!