Znalezionych wyników: 34

kretko,

nigdy nie pisałam w Twoim wątku.
jakiś czas temu..... do 21 czerwca 2012 r., byłam z forum na bieżąco, codziennie po kilkanaście razy, znam tu chyba wszystkie historie od grudnia 2009 r., choć bardzo rzadko pisałam (poza swoim wątkiem) poprostu się nie znam, nie chce zaśmiecać albo napisać coś nie tak. od tamego dnia zajrzałam na forum pare razy. nie mam siły tego czytać, nie daje rady.

mój brat sam przygotowywał nekrolog, a ja mowę pożegnalną która została przeczytana przez księdza w kościele (nikt z rodziny nie dałby rady). wiem że napisanie czegoś takiego jest ponad siły.
my też ten pierwsze dni, kiedy trzeba wszystko zorganizować działaliśmy jakby w innym świecie - jak nakręceni. sprawy na cmentarzu, w kościele, powiadomić rodzine......wszystko robiliśmy jak automaty. dzień pogrzebu był bardzo ciężki i miałam wrażenie że nie dam rady. Ale wszyscy dali, nie było wyjścia. My mieliśmy ostatnie pożegnanie w bardzo wąskim gronie (tata, mój brat, ja i siostra mojej mamusi). Mama nigdy by nie chciała by ją ktoś oglądał (jestem tego pewna) - chciałaby by ją zapamietali wesołą i uśmiechniętą, my też tak chcieliśmy.

przytulam mocno. :tull:

trzymaj się (wiem.....łatwo powiedzieć) :cry:

Asiu, wiesz jak bardzo mi przykro.
tule cię mocno
płacze razem z tobą :cry:

nasze mamy się spotkały....

witaj Justynka,
koniecznie nam napisz jak pierwszy dzień w pracy i pamiętaj nie przemęczaj się za bardzo :-D

jak to napisałaś.....

spoko, już luzik

pozdrawiam

Kasiu,
bardzo mi przykro ::rose::

z całego serca współczuje

Kasiu, jestem z tobą :/pociesza:/

nie pisałam wcześniej w twoim wątku, ale na bieżąco czytam. znam również wątek twojej mamusi :-(

to wszystko bardzo trudne.
siły

Soju,

nie było mnie na forum ok 1,5 tygodnia. właśnie skończyłam czytać Twój wątek.
serce mi pęka, że tak bardzo życie daje ci popalić.
zgadzam się ze wszystkimi przedmówcami. nie daj się mężowi tak traktować. wiem że łatwo powiedzieć, a gorzej wcielić czyny w życie, ale tak nie można. Twoja córka na to wszystko patrzy. A co do ojca to brak słów, jak mógł tak powiedzieć na Twoją mamusię. Wierzę w to że każdy z nas kiedyś odpowie za swoje czynny i słowa - twój ojciec również!

i z całego serca wierzę że zagości u Ciebie radość, szczęście i uśmiech.

witaj,
ja jestem laikiem.
u mojej mamy zmiana na piersi była dość mała - do 1 cm, węzły czyste, ale podczas operacji usunięto węzły, a przerzuty do kości pojawiły się po roku.
u mojej mamy zmiany w kościach stwierdzono na podstawie scyntygrafii.
pozdrawiam

to właśnie miałam na myśli :-D

ja nie miałam skierowania do przychodni na Leszno, wystarczyło pokazać ubezpieczenie.
ale może to było przeoczenie pań z rejestracji.

Anax,
nie wierz w "cuda" metody Garsona. to absurd. moją mamę namawiano na takie "leczenie" na korytarzu w centrum onkologii w warszawie. na szczęście byłam obok i poprosiłam panią by przestała moją mamę na to namawiać i dała nam spokój.
moja mama jak zachorowała miała 51 lat, od 4 lat walczymy i się nie poddajemy!

trzymaj się _itsme_

ludzie są niestety różni. Justynka dobrze mówi że trzeba włączyć olewator.
do mojej mamy czasem dzwonią koleżanki, znajome. i pada często bardzo podobny komentarz, o chyba jesteś zdrowa, bo po głosie słychać....a przecież nie ma chorego gardła.
ah tak to niestety bywa....

pozdrawiam _itsme_

Asiu
bardzo mi przykro :cry:

współczuje z głębi serca.
przytulam

napisałam w hyde parku "kawiarenki, restauracje itp." co by nie zaśmiecać merytorycznego wątku. zapraszam

Jest propozycja spotkania na kawkę/herbatkę/drinka/piwko/ciacho i oczywiście ploteczki :-D

itp w warszawie w przyszłym tygodniu

kto zainteresowany?
datę, godzinę i miejsce ustalimy później

:-D

czekam na odzew