Znaleziono 1 wynik

witajcie,
w poniedziałek rano zadzowniła do nas pielęgniarka, która wróciła z urlopu i powiedziała że jest w pobliżu i że odwiedzi mamę. Ona nie wiedziała - nikt z hospicjum nie przekazał jej że mamy już nie ma. Ale zaprosiliśmy ją na kawę. Spakowaliśmy z bratem wszystkie leki - również nasercowe - po mamie. Łącznie z opatrunkami, środkami dezynfekującymi - wszystko oddaliśmy do hospicjum.

Bez mamy ciężko, pusto. Tak strasznie pusto i cicho, że aż boli.
Jak narazie zabijam to porządkami w domu, dziś idę już do pracy. Najbardziej martwię się o tatę, o młodszego brata. Oni zostali sami w domu. Chciałam się tam przeprowadzić na jakiś czas, ale tata też chciałby zostać sam. Rozumiem go. Można się wtedy wypłakać.

A jak będzie dalej zobaczymy. Życie toczy się dalej, ale nie dla mojej mamusi - chyba że tam na górze. A dla nas nie będzie już takie samo.