Znalezionych wyników: 13

no to smacznego!
wynik meczu: JaInka 1:0 skorupiak
I dalej do przodu

wiki, czlowiek ma ogromne poklady sily, w duzej mierze wynikajace z milosci do bliskich, sily tak wielkiej ze dzwignie naprawde wiele i niejednokrotnie zadziwi Ciebie i Twoich bliskich.
:sun:

niech to doda Wam sil do walki, trzymam kciuki

JaInka,
po cichu wiernie kibicuje, ciesze sie kiedy piszesz, ze czujesz sie lepiej,
mina mi rzednie jak znowu przychodzi kryzys,
Twoja sila daje mi sile
drugiej takiej babki nie znam

[*]

Absterget Deus omnem lacrimam ab oculis eorum
I otrze Bóg wszelką łzę z oczu ich - Apokalipsa wg sw. Jana

[*]

nie moge sie nie dopisac.... tak podobnie u nas sie walka toczyla
pamietaj obie zdazylaysmy sie z Tatkami zobaczyc, ja w styczniu, Ty w lutym

Ja w pracy poprosilam aby nikt nie mowil dlaczego wyjechalam, tak mi latwiej, teraz slowa nie pomagaja, a ja juz nie mam lez zeby plakac.

Prztytulam w bolu
Ewa

Witaj Daisy_2810,
Niestety fachowa odpowiedz to ode mnie raczej nie bedzie, poniewaz opiera sie na tylko na naszej osobistej walce.
Odnosnie stopnia zaawansowania to na pewno pojawia sie fachowe wypowiedzi od strony moderatorow.

Po chemii moj Tata byl bardzo slaby, w szczegolnosci klopoty z miesniami, ktore byly jakby calkiem zwiotczale, apetytu tata tez nie mial.
Mniej wiecej po tygodniu stan sie zaczal stopniowo poprawiac, zyskiwal na sile i jadl prawie tyle co zawsze.
Chyba jednak kazdy organizm reaguje inaczej, na forum znajdziesz wiele watkow, gdzie chory duzo lepiej znosil chemioterapie.

Przykro mi, ze i Ty musialas zawitac tu do nas z tym paskudztwem w rodzinie, ale lepiej trafic nie mozesz, wiedza, pomoc i duchowe wsparcie emanuje od kazdego.
Dla mnie to jak zaoczna "rodzina" :mrgreen:

Zycze sily i wytrwania w walce

pozdrawiam
Ewa

Wrocilam do Was... nie tylko aby podziekowac za Wasze cieplo i kciuki; ale takze aby wspierac dalej walczacych

jeszcze raz slicznie dziekuje za pomoc i otuche

Pixi, nic co teraz napisze nie zmniejszy bolu jaki w sobie nosisz

[*]

witaj ada,
poszukaj na forum watkow o tym typie nowotworu, wiem ze jest on najbardziej falszywy i dajacy nadzieje gdyz poczatkowo dobrze reaguje na leczenie chemia ale potrafi szybko wracac i dawac odlegle przerzuty
U nas tez walka z drobnokomorkowcem, diagnoza w maju zeszlego roku, mozesz poczytac nasz watek na tym forum. Tata mial serie chemii (6 cykli kazdy w szpitalu mial po 3 dni wlewow a nastepnie wypis po jednym dniu do domu)
Obecnie postac rozsiala sie do watroby, nadnercza oraz pachwiny
Jestesmy po nawietlaniach pluca (10 lampek) przez naswietleniami watroby i glowy
dziadostwo to straszne, wydaje mi sie ze Wasza postac juz sie niestety kwalifikuje ro rozsianej, ale poczekaj na wypowiedzi bardziej kompetentnych osob, na pewno uzyskasz pelniejsze informacje

zycze sily i pisz kiedy potrzebujesz porady lub po prostu sie wygadac

pozdrawiam
Ewa

Wylaczylam forum 12 stycznia okolo poludnia aby sie spakowac na wyjazd do domu i spotkanie z moim Tata.
Kilka dni bez internetu i wracajac dzis na forum dostalam obuchem w leb....
Wiedzialam, ze z Twoim Tatusiem juz bylo naprawde zle, ludzilam sie, ze to nie nastapi tak szybko

Pokoj niech bedzie Jego duszy

[*]

Trzymajcie sie cieplo Ty i Mami. Jestem z wami, rozumiem i wiem, ze jest ciezko. U nas podobnie - tylko ze glownie agresja i przeklinanie
Moc usciskow i dobrych fluidow wysylam w Wasza strone

Witaj na forum kretka83,
Podobnie jak Ty zmagam sie z choroba mojego Taty, z roznica taka, ze niestety nie mam mozliwosci odwiedzenia go czy po prostu przytulenia. Tylko dzieki obecnym technologiom moge go ogladac i uslyszec poprzez Skypa. Tak naprawde cala walke tocza oni, moi rodzice i siostra, ktora jest na miejscu.
Moj charakter odziedziczylam niestety po Tacie, wiec oboje jestesmy dosc skryci i trzymamy nasze emocje na krotkiej smyczy. W chorobie jestem jego lekarzem, psychologiem, rodzicem na dystans (wiem brzmi to dziwnie, ale pilnuje, to badania, tu jedzenie, tu tabletki, tu szalik, itp.)
Dobija mnie, ze okazje rodzinne i swieta spedzamy osobno i dodatkowo fakt, ze tegoroczne swieta moga byc tymi ostatnimi, jednak tli sie we mnie nadzieja, ze moze nie bedzie tak zle

To forum dziala na mnie w dwojnasob:
raz - przypomina mi jak ulotne jest nasze zycie i ze wszystko moze sie skonczyc w okamgnieniu, wtedy doceniam kazda chwile spedzona na rozmowie z Tata
dwa - pozwala mi sie rozladowac psychicznie, wtedy kiedy juz mi sie wydaje, ze nie dam rady dalej (nie pozwala zapomniec o chorobie, ale spojrzec na nia innym okiem, glownie wtedy kiedy czytam historie zwycieskie z tym chorobskiem czy chociaz humor)

zagladaj tu kiedy Ci ciezko, wierz mi nie jestes osamotniona w swych uczuciach, zawsze jest ktos do rozmowy i wzajemnego wsparcia

sciskam mocno
Ewa