Znaleziono 1 wynik

Witam po dłuższej nieobecności na forum. Chciałam się podzielić swoimi przemyśleniami w walce z chorobą. Jak narazie cieszę się remisją choroby i wracam do normalnego życia. Nadal walczymy z różnymi powikłaniami leczenia. Po naświetlaniach mama ma silną osteoporozę, która spowodowała połamanie kręgów kręgosłupa, ale dzielnie się trzyma i nie załamuje się. Chociaż po drodze nie obyło się bez psychiatry, bo bezpośrednio po leczeniu przyszedł moment załamania. Teraz wszystko jest na dobrej drodze. Wiem, że żyjemy z bombą, która w każdej chwili może wybuchnąć, ale cieszymy się każdym dniem, który udaje nam się wydrzeć kostusze. Wiem jedno, że nie można tracić nadziei, nawet jeśli rokowania są nie najlepsze. Każdy dzień jej życia jest dla mnie darem, z którego się cieszę. I wciąż żyję nadzieją, że będzie dobrze.