Znalezionych wyników: 3

witam Was wszystkie...

widze ze niektore z Was starcily juz soich bliskich:(mimo wszystko widac ze sie trzymacie i dajecie rade skoro jestescie tutaj na forum i piszecie...tak mi sie przyjamniej wydaje...
u nas narazie nie pozostaje nic jak czekanie. ciocia jest nadal na intensywnej terapii-ciagla walka organizmu z nowymi infekcajmi...moja mama coraz czesciej zaczyna mi mowic ze gdyby ciocia nie poszla na operacje to przynajmniej teraz bylaby z nami w domu a tak to lezy od paru tygodni w szpitalu. strasznie sie boimi ze moze juz ztego nie wyjsc:(mozeliwe ze organizm jest juz tak solabiony ze nie da rady wlaczyc ale nawet teraz jak to pisze to od razu sobie mysle ze tak nie mozna i narazie trzeba wierzyc ze wyjdzie ze szpitala a potem bedziemy sie martwic co dalej...nie wiem czy to dobry tok myslenia wiedzac ze pewnie i tak ma niewiele czasu ale przeciez nie mozna juz teraz mowic o cioci w czasie przeszlym!!!!mamie powtarzam ile moge ze sama ciocia kiedy dowiedziala sie o guzie to bardzo chciala zeby ja zakwalifikowali do opreacji wiec jednak chciala wlaczyc tak samo jak i my...nikt chyba nie mogl przewidziec ze sprawy sie az tak skomplikuja:(

ale...codziennie po 16.00 czekam na tel od mamy, ktora wychodzi ze szpitala i czekam na wiadomosci co sie dzieje

Bardzo Wam dziekuje za odpowiedz...

zdaje sobie sprawe z tego ze bardzo wiele rodzin przechodzi przez tak ciezkie chwile. u nas wszystko nabralo zawrotnego tempa-miala byc przeprowadzona operacja usuniecia guza trzustki a pozniej ew. usuniecie malych ognisk na plucach. taki byl plan...niestety wszystko sie w pzreciagu miesiaca zmienilo i ciocia nadal jest w szpitalu, w ciezkim stanie. dzis rozmawialam z moja mama, ktora jest codziennie u cioci i wiem ze ona bardzo chciala zeby byl jeszcze czas aby "normalnie" moc z ciocia w zaciszu domowym spedzic czas. oczywiscie jest caly czas nadzieja jednak narazie jest bardzo ciezko. ja z kolei mam metlik w glowie i jakos nie potrafie dopuscic do siebie mysli ze albo stracimy ja teraz albo za pare miesiecy!!!! przeciez nawet jesli wyjdzie ze szpitala to sam fakt ze bedzie w domu ze swiadomoscia ze to kewstia czasu moze byc nie do zniesienia...i tak do wlasnie jest ze dopoki taki straszny prblem nie pojawi sie w rodzinie to nikt nie potrafi nawet sobie wyobrazic tak ciezkziej sytuacji:(

witam...

nie wie czy dobrze robie ze tu pisze ale bardzo chcialabym zeby chociaz jedna osoba napisala jakie sa jej odczucia przezycia.

moja ciocia walczy wlasnie o zycie. jest po 3 operacji guza trzustki. w miedzy czasie okazalo sie ze w drogach zolciowych oraz na plucach sa przerzuty od czerniaka. ciocia jest teraz wspomagana oddechowo walczy juz kolejeny tydzien na oddziale. mnie jednak zastanawia co jesli uda sie jej wyjsc z tego stanu i co dalej?nie ma juz dla niej ratunku wiec jak rodzina ma sobie poradzic z faktem ze bliska osoba i tak odejdzie?