Znaleziono 1 wynik

Soniu, gdy "zainteresowany" nie chce skorzystać z pomocy terapeuty to nie jest łatwo mu pomóc. To, co możesz spróbować zrobić to:
(1) powiedzieć mężowi, że jego stan psychiczny jest dla Ciebie powodem do niepokoju i dużym obciążeniem, a jako dbająca o niego żona nie widzisz innego wyjścia, jak umówić mu wizytę u specjalisty (nie precyzuj od razu u jakiego specjalisty - spójrz najpierw na jego reakcję; jeśli się zdenerwuje i zamknie temat, nie mów na razie więcej, a powtórz dokładnie te same słowa kilka dni później, gdy mąż będzie sprawiał wrażenie bardziej otwartego na rozmowę; gdy zapyta o szczegóły umawianej wizyty, wtedy powiedz mu, że samopoczuciem zajmuje się inny specjalista niż chirurg czy onkolog, więc jest to wizyta u psychiatry);
(2) z tego, co pamiętam mąż jest pod kontrolą Pani onkolog, która sama przy ostatniej wizycie powiedziała mu, że musi zadbać o swój nastrój, aby ona mogła go dalej prowadzić (dobrze pamietam?). Skoro tak, to (choć nie jest potrzebne skierowanie), przedstaw mężowi sprawę następująco: "Pani doktor onkolog skierowała Cię na konsultację do specjalisty psychiatry. Należy pójść na tę wizytę, przynajmniej po to, aby przy kolejnej wizycie u pani onkolog nie kierowała cię tam ponownie. Poza tym, to trochę niepoważnie będzie wyglądało, że ona ciebie kieruje na konsultację do innego lekarza, a ty nie korzystasz z tego".

Sposoby te nie gwarantują skuteczności, bo w ostatecznym momencie to od męża zależy, czy pójdzie na wizytę, czy nie.

Ale warto próbować, jak się uda go skontaktować z psychiatrą, który wdroży leczenie, Tobie będzie lżej.