Znalezionych wyników: 4

Tata zawsze będzie obok bez względu na to, czy się przyśni albo czy stanie się coś niezwykłego z czego możnaby wnioskować, że to on.
I zawsze będzie Ci życzliwy, więc nie bój się.
Będzie też z Wami na pogrzebie. I pewnie chciałby Wam powiedzieć, że jego już nie boli, jemu jest dobrze, żebyście nie płakali...
Podobno najtrudniejszy jest czas do pogrzebu, do pożegnania Tej Osoby.
Ale to tylko część prawdy. Potem dalej boli niestety, tylko ten ból się zmienia w czasie.
Jeszcze będziesz potrafił żyć i śmiać się, ale będziesz innym człowiekiem.

azzazzum, poradzisz sobie chłopie.
Ojciec przyglądał Ci się od urodzenia jak rośniesz, usamodzielniasz się.
Myślę, że lżej mu było odejść dzięki temu, że miał świadomość, że jesteś. Myślę, że był z Ciebie dumny. To, że masz 17 lat i nie czujesz się gotowy, żeby stracić rodzica jest normalne. Nikt nie jest gotowy, żeby stracić kogoś bliskiego bez względu na to, ile ma lat.
Przez sam fakt, że taka tragedia Cię dotknęła dorosłeś, może nawet nie zdajesz sobie z tego sprawy.
Nie myśl o odebraniu sobie życia. Rozumiem, że jesteś w rozpaczy, ale Ojciec nie chciałby żebyś sobie zrobił krzywdę.
Nie na Tobie spoczywa odpowiedzialność za całą rodzinę. Zawsze byliście współodpowiedzialni za siebie nawzajem, teraz będziesz miał okazję silniej to odczuć po prostu. Łatwiej będzie Tobie, siostrom i Mamie przez to przejść jak się będziecie wspierać nawzajem.
Jeśli jest taka możliwość, spróbuj poszukać w swojej okolicy psychoonkologa.
Nie będzie "truć". Przede wszystkim wysłucha i zrozumie. Pomoże przejść przez najtrudniejszy okres. Może masz w swojej okolicy hospicjum, oddział onkologiczny w szpitalu albo centrum onkologii, gdzie można o taką osobę zapytać. Może byłby w stanie pomóc również Twoim siostrom i mamie?
Jeśli będziesz miał pytania, wątpliwości, zawsze znajdziesz też zrozumienie tu na Forum!
Poradzisz sobie z tym!

gabusiek, a masz możliwość do niego pojechać?

Mamisymo, możesz zrobić najważniejszą rzecz w życiu: BYĆ.
To i wszystko i nic.
Po prostu BĄDŹ. Weź urlop jeśli możesz.
Przepraszam, że nie potrafię dokładnie tego opisać.
Trudno dobrać słowa, bo przerywają ciszę i podniosłość Tych Chwil