Znalezionych wyników: 10

Bardzo dziękuję za odpowiedzi.

No właśnie, boimy się z siostrą, że jak mama będzie wiedziała wszystko, prędzej czy później dowie się o tym tata.....
Mama wygada nieświadomie - np rozmawiając o wszystkim z sąsiadką w kuchni przy niedomkniętych drzwiach...
Taka jest moja mama, sama przyznaje, że tak jest, że nie zawsze kontroluje co, kiedy i gdzie mówi. Oczywiście nie robi tego w złej wierze.
A to byłoby chyba najgorsze - gdyby dowiedział się o tym mimochodem, przy okazji...
Dowiedziałyśmy się dzisiaj, że w hospicjum domowym jest zgłoszony do psychologa, pani psycholog ma przyjeżdżać do domu.
Myślimy nad porozumieniem się najpierw z nią...
Mama już wie, ale nie całą brutalną prawdę. Wie, że szanse na chemię są nikłe, bo nikłe są szanse na to że tata się wzmocni. Nie wie że szans w zasadzie nie ma (chociaż ja cały czas liczę na cud).
Mama też wie jak bardzo zaawansowany jest ten rak.

Mam jeszcze jedno pytanie. Co to dokładnie jest TARCEVA? Czy jest możliwe podawanie tego leku w takim stanie? Bo czytam, że jest dla pacjentów z zaawansowanym nowotworem płuc.
Do tej pory żaden z lekarzy nic o tym nie mówił.

Jutro mamy jeszcze jedną konsultację - z dr Lasotą.

DSS dziękuję.

Wczoraj na konsultacji pani dr niestety nie postawiła złudzeń.
Trochę wzięła w obronę dr Ułańską, mówiąc że prawdopodobnie nie chciała mówić wszystkiego przy tacie. Może to i dobrze...
Tata czeka na chemię. Jest przekonany że za tydzień idzie do szpitala.
Musimy mu jakoś to wszystko powiedzieć. I mamie. Strasznie trudno nam podjąć decyzję - czy mówić wszystko?
Bo jak powiemy wszystko, realnie mamie, to tata na pewno się dowie.
A jak się dowie, to czy się nie załamie :-[

Pani dr wczoraj zasugerowała wyraźnie kontakt i zaklepanie miejsca na oddziale paliatywnym. Mówi że prędzej czy później tata sam będzie wolał być tam niż w domu.

Straszni to wszystko brzmi...

Co do rokowań... nie chciała nic deklarować czasowo. Mówiła natomiast o roku, ale nawet tylko o kilku tygodniach.
Tata ma miażdżycę i wszczepione bajpasy - zasugerowała, że... może to będzie zator...

No i tu mam pytanie...
Jestem w ciąży. Na przełomie czerwca i lipca urodzę córeczkę, wnuczkę taty.
Czy istnieje ryzyko, że tata nie doczeka tego momentu?
Prawdę mówiąc piszę i nie wierze że w ogóle to piszę, ale... bardzo to dla mnie ważne.

I mam jeszcze jedno pytanie:
Pani dr wczoraj powiedziała, że radioterapia i operacja są wykluczone, a na chemię tata za słaby (wg WHO powinien mieć min 50% sprawności).
Czy gdyby wydarzył się cud i tata by się jednak wzmocnił... to wtedy będzie podjęta chemia? Musimy wiedzieć z siostrą, jak z nim rozmawiać. To może być dla niego iskierka, szansa...

Na ten moment ma być tylko leczenie objawowe :(

Dzisiaj moja siostra będzie konsultowała tatę u dr Dowgier w Łodzi i prof Piekarskiego. W piątek jeszcze będzie konsultacja z dr Lasotą.

Czyli... prawdopodobnie usłyszymy że jednak nic nie da się zrobić? Oprócz leczenia paliatywnego oczywiście:(

Właśnie siedziałam i się zastanawiałam jak tu z tatą porozmawiać... bo podobno wczoraj powiedział, że on się nie zgodzi na żadną operację bo jest za słaby, a dzisiaj jest zły na nas że go chcemy konsultować prywatnie, przecież on ma już lekarza i jest leczony :cry:

Za chwilę się okaże, że taka rozmowa i tak nie miałaby sensu :(

Trudno mi w to wszystko uwierzyć. Dopiero co zdiagnozowano chorobę! Tata był pod opieką szpitala w Tuszynie od 2006 roku. Pilnował bardzo wizyt lekarskich, badań, leków...
Nic nie zaniedbał. Dlaczego ten nowotwór zdiagnozowano dopiero tak późno???
Moja mama oskarża lekarzy w Tuszynie, ja na razie próbuję atmosferę uspokajać, ale szczerze mówiąc... też coraz więcej we mnie złości.
Nie wiem czy na lekarzy. Na całą sytuację. Bo dlaczego tata nie dostał nawet szansy na walkę???
Dostał diagnozę, która jest właściwie jednoznaczna z wyrokiem, tak?

Personalnie zła jestem - dlaczego nie powiedziała rodzicom prawdy w czasie wizyty? Chyba że powiedziała, a moi rodzice wyparli... W każdym razie wyszli z gabinetu przeświadczeni, że rozpoczyna się leczenie raka, że rozpoczyna się walka, tylko trzeba się do niej przygotować, wzmocnić siły...

Widzę że mi nie wkleiło drugiej części badań. Już wklejam

[ Dodano: 2012-04-11, 09:58 ]
No i co wy też myślicie że niewiele da się zrobić?

Ja jestem zupełnym laikiem, ale...

Jak dla mnie:
- jest jeden guz, w jednym płucu - drugie nie jest zaatakowane
- nie wiadomo nic o cechach N i M
- nie wiadomo nic o rozmiarach guza
- organizm poza płucami (nerki, wątroba.....) wydaje się być w całkiem niezłej formie
- owszem, guz bardzo złośliwy, ale przecież NSCLC! To chyba operacyjny...

Ne rozumiem, dlaczego lekarka uznała go za nieoperacyjnego. Macie jakiś pomysł?

Mam wyniki, zaraz spróbuję wkleić:

Ok, to wszystko co mam z tego roku.

Bardzo proszę o ocenę.

Dzisiaj była lekarka z hospicjum (ale nie onkolog, chyba internista). Pytana przez mamę sugerowała że sytuacja jest poważna, choroba zaawansowana. Zdziwiła się tylko faktem, że tata został skierowany na podleczenie i wzmocnienie przed chemią - do hospicjum. Sugestia jej była jednoznaczna, że zdecydowano o leczeniu paliatywnym i... niejako pozbyto się taty w Łodzi.
Co o tym myślicie?
dr Ułańska wyraźnie poinformowała rodziców że będzie leczenie chemią tylko trzeba tatę trochę wzmocnić...

[ Komentarz dodany przez Moderatora: absenteeism: 2012-04-10, 18:23 ]
Załączniki wyedytowane i dodane w formie załączników (z zew. serwerów hostujących mogą zniknąć) - usunięte przeoczone dane osobowe lekarzy.

[ Dodano: 2012-04-10, 18:53 ]
Jej przepraszam, myślałam że wszystkie dane wymazałam 8-)

Dodano: 2012-04-10, 01:15

Niestety nie mam żadnych badań przy sobie. Mieszkam 200km od rodziców, na święta niestety nie mogliśmy do nich jechać (jesteśmy dość mocno poprzeziębiani i nie chcieliśmy tacie wirusów wozić). Jak staniemy na nogi to pojedziemy do rodziców i postaram się wszystkie wyniki pokserować.

Ok, przepraszam za chaos w tekście, ale chaos mam też w głowie.
Wynika między innym z sytuacji. mieszkam daleko od rodziców, nie widziałam wyników, nie rozmawiałam z lekarzami.
Na wizyty i rozmowy lekarskie z tatą jeździ mama.
Mama jest zupełnie tą sprawą zamotana, przerażona. Nie dopytuje, chyba trochę wypiera.

Od jesieni tata bardzo źle się czuł. Był pod opieką szpitala w Tuszynie.
Tam robiono TK, bronchoskopię i wiem że wiele badań (z krwi). Mama nie wie dokładnie jakich.
Wszystko wychodziło ok.
Na początku roku w TK w Tuszynie "coś" wyszło. Ale nie było wiadomo dokładnie co.
Zrobiono markery nowotworowe.
NSE i Cyfra 21 wyszły podwyższone, ale tylko trochę (nie pamiętam dokładnie wyniku).
Wynik CEA dramatyczny (jak dla mnie): 181.

W tym momencie - już w Koperniku w Łodzi - zostało wykonane badanie video-torakoskopia.
Na wynik czekaliśmy długo - miesiąc.
Nie widziałam go, mama podyktowała mi przez telefon:

VIDEOTORAKOSKOPIA
Opis mikroskopowy:
nacieki niezróżnicowane
prawdopodobnie raka gruczołowego G3
CKAE1/AE3+, calretynina, p63, ki67+ 100% komórek
TTF1+, CD56, CK7+
LPX:7

Opis makroskopowy: rozfragmentowany materiał o łącznych wymiarach 2cm/2cm/0,5cm
I już.

Po tym wyniku rodzice byli na wizycie u dr Ułańskiej, która oceniła jak wyżej, że operacji nie będzie, będzie chemia, ale dopiero po wzmocnieniu taty.

No i tu mam pytania:

1. Co to za raczysko? Czy bardzo groźne?

2. Czy zastosowanie w tym przypadku TYLKO chemioterapii oznacza leczenie paliatywne? Tak nam się wydaje...

3. Czy znacie dobrego, godnego zaufania lekarza onkologa w Łodzi?

Niestety nie wiem dlaczego dr Ułańska oceniła tego raka jako nieoperacyjnego. Mama nie pytała.

Witam!
Piszę tutaj pierwszy raz i niestety... wolałabym nie musieć pisać. Pomimo że jesteście przesympatyczni i pomocni (trochę ostatnio podczytuję) - wolałabym nie być tutaj

Piszę w sprawie mojego taty. Po prawie roku chorowania, duszności, złego samopoczucia - zdiagnozowano u niego raka płuc.
Nic nie wiem jak ten rak wygląda w klasyfikacji TNM.
Wiem że jest to gruczolakorak w stopniu G3.
Tata trafił do przychodni w Koperniku do dr Ułańskiej.
Stwierdziła, że nie będzie żadnej operacji, będzie chemia, ale to też n e teraz, bo tata jest za słaby i musi się najpierw wzmocnić.
W tym celu dała skierowanie do hospicjum domowego.

No i tu mamy wątpliwości.
1. Czy aby na pewno tego raka nie da się operować
2. z podań rodzinnych słyszymy że jak hospicjum domowe to raczej pacjent spisywany jest na straty - dlaczego???

Chcemy tatę skonsultować z innym lekarzem łódzkim.
Tylko NIC nie wiemy w kwestii onkologii, lekarzy - nikt w naszej rodzinie do tej pory nie chorował.

Co warto robić? Do kogo iść? Czy jest w Łodzi lekarz onkolog - absolutny autorytet do którego warto się udać choćby tylko na konsultację/weryfikację planu leczenia?

Czy macie jakieś doświadczenia w kwestii leczenia przez dr Ułańską?

Będę wdzięczna za odpowiedzi