Znalezionych wyników: 4

Bart niezwykle wzruszajacy ten Twoj post. Lezka mi poleciala, bo i mi wspomnienia wrocily. Tez stracilem Mame. I powiem Ci tak - myslisz sobie teraz, ze pewnie gdybys przekonal Mame to jeszcze by zyla, moze tydzien, moze miesiac dluzej. Zarzucasz sobie/Jej, ze nie sprowaliscie.
Moja Mama dostala wyrok bez szans na wyleczenie (sama o tym nie wiedziala). Jednoczesnie moj Ojciec tez nie przyjal do wiadomosci tego wyroku i faszerowalismy Mame wieloma rzeczami, o ktorych dowiedzial sie od swoich kolegow znachorow. Moja Mama wierzyla, ze to Jej pomaga. Zakladala wiec na glowe chuste, pod ktora byla pocieta kapusta. Pila kapsaicyne, jadla jakies pestki, Ojciec zamawial ze sklepu w Warszawie jakis plyn, juz duzo pozapominalem.
Duzo to nie zmienilo, u Ciebie byloby to samo. Pewne rodzaje raka sa wyrokiem i zadne konwencjonalne i niekonwencjonalne metody tego nie zmienia.
Trzymaj sie mocno, wiem co czujesz.

Co do tego konkretnego przypadku pełna zgodność z poprzednikiem.

Chcesz krótkiej podpowiedzi, co robić. Oczywiście można owijać w bawełnę. Wypisując plusy i minusy. Ja napiszę co ja bym zrobił - jeśli Mamę bym kochał, rzuciłbym wszystko i wracał. Jeśli nawet nie ma możliwości dogadania się w pracy. Nigdy bym sobie nie darował, że dla najukochańszej osoby w moim życiu nie byłem w stanie poświęcić się w obliczu być może Jej ostatnich dni/tygodni/miesięcy....
Zorientuj się jaki jest stan Mamy, co mówią lekarze. Jeśli nie jest to jeszcze ostatni etap choroby, może warto byłoby wcześnie wykupywać bilety i wracać co weekend. Jeśli stan jest już zły - powrót na stałe...
Taka moja rada. Decyzję musisz podjąć Ty.