Znaleziono 1 wynik

Witam.
Myślę że to nie jest aż tak straszny widok,ponieważ chore osoby na różny sposób reagują na bezsilność czy zagrożenie zdrowia lub życia.To żaden wstyd lub co gorsze przerażający widok.
Dla Taty na pewno będzie lżej, gdy wyleje tę swoją niedolę na zewnątrz, w jakiej się znalazł z powodu tak ciężkiej choroby.To nic że jest mężczyzną,Ojcem czy głową rodziny.Gorzej jest gryźć w sobie,tłumić tę gorycz która tak boli.Czy Chrystus(też był mężczyzną) nie płakał nad śmiercią ŁAZARZA?(to tylko przykład,przepraszam, ponieważ nie wiem jaką ideologię Pani uznaje).Nie musimy się wstydzić łez,one naprawdę pomagają.Proszę wspierać Tatę ze wszystkich sił,dodawać mu odwagi do walki z chorobą.W tych chorobach,i nie tylko,współpraca głowy(a ściślej rozumu,czyli mózgu)z pozostałym ciałem, odgrywa bardzo ważną,a czasem decydującą rolę w leczeniu choroby nowotworowej.W sytuacji załamania nerwowego skuteczna może się okazać konsultacja psychologiczna,która może nastawić pozytywnie Pani Tate do dalszego leczenia.
Pozdrawiam serdecznie i życzę powodzenia w leczeniu Taty:)