Znalezionych wyników: 14

anka1,
Myślimy i pamiętamy o Tobie :flower:

Odzywaj się do nas!

Aniu przyjmij proszę najszczersze kondolencje...
Wasza wielka miłość trwa...

Anelia,
Też żałuję, że nie wiedziałam tego wszystkiego co teraz wiem :uuu:

DumSpiro-Spero,
Usuń proszę mój post. Widocznie przytoczony przeze mnie artykuł jest nieprawidłowy.
Nie chcę wprowadzać w błąd.

Dziękuję.

"Rzężenia umierającego

Definicja: rzężenia wywołane przez poruszanie się wydzieliny w krtaniowej części gardła wraz z każdym wdechem i wydechem.

Występowanie: zazwyczaj chorzy w okresie umierania, którzy nie są w stanie tej wydzieliny odkrztusić.

Postępowanie:

- wytłumaczenie rodzinie, co powoduje rzężenia, zapewnienie, że nie jest to źródło dyskomfortu i cierpienia dla chorego i że on się "nie dusi"

- próba położenia chorego na boku; u chorych nieprzytomnych można spróbować odessać wydzielinę z gardła, zazwyczaj jednak jest to malo skuteczne

- leki antycholinergiczne, których działanie polega na zapobieganiu produkcji wydzieliny (głównie śliny), natomiast nie mają one już wpływu na nagromadzoną wydzielinę. Zazwyczaj poleca się butylobromek hioscyny w dawce początkowej 20 mg podskórnie, a następnie we wlewie podskórnym 20-40 mg/dobę lub 20 mg co 8 godzin podskórnie."
źródło: http://www.docedu.klrwp.p...oken=&strona=15

On to wie..., wie że będziesz z Nim ZAWSZE :cry:

anka1,
Od kiedy pojawiło się bulgotanie? Jeszcze jest? Zmienia się głośność?

Tak to bulgotanie jest bardzo nieprzyjemne dla opiekuna, ponoć chory tego nie czuje. Byłam tym przerażona.

Lekarz może podać morfinę, lek wysuszający wydzielinę (Mama miała cały czas podawany), lek rozluźniający (lekarz lub pielęgniarka z hospicjum).

W szpitalach wydzielinę odsysają.

Jeżeli się nie budzi, jest w śpiączce, najprawdopodobniej nic nie czuje.

To bulgotanie niestety jest "normalne" :uuu:

On sam będzie wiedział w którym momencie odejść, czy przy Tobie, czy gdy będziesz w innym pomieszczeniu. Moja babcia czekała na kilka minut, gdy akurat córki i dziadek się wymieniali, chciała być sama i zasnęła...

Nie ma żadnej reguły, recepty, etc.

Ja za to biegałam po całym hospicjum błagając pielęgniarki o pomoc, gdy wróciłam do Mamy, szybko złapałam Ją za rękę, zaczęła się uspokajać i zasnęła.

Mogłam być z Mamą cały czas (tak też się umówiłyśmy), przez tydzień w jednych ciuchach, w foteliku, przy Mamy łóżku, do domu wcale nie jeździłam, w nocy też byłam z Mamą, brałam tylko taboret pod nogi. Była możliwość wykupienia sobie obiadów, ale dawali mi je za darmo. Są też pokoje dla rodziny, która chce być przy chorym, nie korzystałam, ponieważ byłam z Mamą w pokoiku.

Rozumiem, że możesz nie chcieć, aby mąż był teraz w szpitalu czy w hospicjum, ale ja dobrze wiem co oznacza samotna opieka nad osobą chorą, która jest w bardzo złym stanie, z doświadczenia też wiem, że czasami nie mamy już wyboru...

Gdy z Mamy krew chlustała, ja nie mogłam na to patrzeć, gdy miała ból nie do opanowania, szarpała za wenflony, itp., wiem że sama nigdy bym Jej nie zapewniła tego co miała zapewnione dzięki profesjonalistom, którzy co kilka minut się Nią zajmowali, dzień i noc, non stop.

Dzięki nim mogłam się skupić na tym co najważniejsze, na Byciu z Mamą, bez strachu, że czegoś nie zorganizowałam, nie dopilnowałam. Myślę, że w tym najtrudniejszym czasie najważniejsza jest bliskość ukochanej osoby i ulżenie cierpieniu przez ekipę medyczną czy hospicyjną.

Czasami po prostu fizycznie i psychicznie jeden opiekun nie zastąpi czterech, pięciu osób, które są potrzebne do pełnej opieki nad chorym.

Dokładnie, tak jak napisła Tessa, potrzebny lekarz i ktoś kto choć na chwilę Cię odciąży...