Znalezionych wyników: 4

Ja nie pomogę, ale chciałabym żebyś wiedziała że o Was pamiętam i wysyłam dobre myśli. Wyściskaj męża ode mnie :heart:

Kochani,poród, połóg i badania trochę dały mi w kość, dopiero się ogarniam z całego tego zawirowania :roll:

Synek jest już z nami!!! Zdrowy silny i żarty jak smok :-D

Wszystkie wyniki dobre, w czasie ciąży pojawiło się trochę nowych znamion, ale póki co to nic czym należałoby się martwić

Dziękuję za miłe słowa, jesteście super! <3

Justyno, po limfedenektomi nie zaproponowano mi żadnego leczenia. Lekarz powiedział, że w sytuacji gdybym miała przerzuty w pozostałych węzłach pokierowałby mnie na radioterapię. Z tego co wiem to przy tym stadium zaawansowania nie ma żadnych dodatkowych możliwości leczenia, także po leczeniu chirurgicznym pacjent musi się po prostu zgłaszać na regularne kontrole.
Wiem, że teraz jesteś bardzo zagubiona i musisz sobie to wszystko poukładać w głowie. Ja zachorowałam w wieku 27 lat i było to dla mnie tak abstrakcyjne, że nie wiedziałam co ze sobą zrobić. Być może podniesie Cię na duchu informacja, że po jakimś czasie nabiera się do tej choroby dystansu. Strach pozostaje ale można z nim żyć, a nawet stać się silniejszym i mądrzejszym człowiekiem. Polecam Ci żebyś zajęła się czymś co lubisz, albo zaczęła poświęcać się czemuś o czym zawsze marzyłaś - na mnie miało to zbawienny wpływ. Ale na ten moment przede wszystkim dbaj o siebie i o swoją rękę - po operacji będziesz musiała ją zrehabilitować. Trzymam kciuki!

Edka77 na pewno nikt nie może wykluczyć drugiego czerniaka, ale skoro byłaś badana to raczej mało prawdopodobne, że w tej chwili rozwija Ci się kolejne ognisko. Pamiętam, że jedna użytkowniczka forum pisała,że miała dwa w tym samym czasie, lub w jakimś bardzo małym odstępie, ale to chyba baaardzo sporadyczne przypadki.Jeśli chcesz to dla świętego spokoju usuwaj sobie znamiona prewencyjnie. Ja jestem właścicielką zespołu znamion atypowych, które natrętnie mnie prześladują - czasem w nocy spać nie mogę bo czuje, że mnie jakieś swędzi i mam czarne myśli. Badam się co kilka miesięcy u mojego onkologa z COI i staram się nie nakręcać.
Co do Twojego strachu związanego z węzłami - rozumiem Cię doskonale, po diagnozie cięgle wyczuwałam u siebie powiększone węzły bo byłam tek przewrażliwiona. Robiłam usg, biegałam po lekarzach, wszyscy twierdzili jednogłośnie, że to węzły odczynowe. Minęło 1,5 i nadal mam powiększone w tym samym miejscu, ale już przestałam na to zwracać uwagę

Jeśli Cię to pocieszy to po jakimś czasie łapie się dystans do takich rzeczy, strach nie przemija, ale da się z nim w miarę normalnie żyć. Nie można dać się zwariować! :roll:

[ Dodano: 2018-09-17, 18:26 ]
Chciałam napisać, że minęło 1,5 roku.