Znalezionych wyników: 12

Witaj Gosiaczku, dawno do Ciebie nie zaglądałam...
tyle się wydarzyło...

Wiem co teraz czujesz, gdy patrzysz na mamę. Przeżyłam to tak samo ciężko jak Ty...
Chemia potrafi strasznie wyniszczyć chorego, ma wiele skutków ubocznych, które ujawniają się czasami po jej zakończeniu.

Moja mama do dziś nie wróciła do pełnej sprawności po tym długim i wyczerpującym leczeniu. Chemioterapia strasznie ją osłabiła. Do tego wszystkiego zaniedbała sobie rehabilitację ręki po operowanej stronie... :-(

nie wiem już co mam jej mówić, brak słów.
Doszło do tego, że nawet obranie paru ziemniaków sprawia mojej mamie ból...

Nie chcę Cię dołować, po prostu musisz być silna i być przy swojej mamie. Każdy organizm jest inny.
Uściski dla WAS.

Gosiaczku, na początku |uscisk|

Z tego co piszesz potwierdziły się niestety podejrzenia przerzutów do kości i do płuc...
Węzły chłonne w śródpiersiu nie są powiększone, ale są powiększone węzły pachowe..
Nie mnie tu oceniać wyniki, poczekaj na kogoś kto się bardziej na tym zna, ale na moje skromne oko chyba nie jest dobrze...

Duży pszytulasek dla Ciebie i Twojej Mamy.

Gosiaczku moja mama Atossę brała tak ok co 12 godzin - rano i wieczorem.

Buziole :-D

Witaj Gosiaczku, to super, że Twoją mamą zajęli się "jak należy" i otrzymała chemię.
Moja mama też miała FAC (chemia czerwona) i z tego co mówiły babki podające wlewy to dość mocny zestaw. Moja mama miała 6 cykli co 3 tygodnie. Po pierwszej też czuła się dobrze, zażywała tabl. przeciwwymiotne Atossa (czy jakoś tak). Kryzys przyszedł po 2 albo po 3 (nie pamiętam dokładnie), wtedy mama bardzo źle się czuła, myślała nawet,że tego nie przeżyje...Ale każdy organizm jest inny.

Twojej mamci mogą też wypaść włosy (mojej wypadły już po 1 wlewie), więc zaopatrzcie się w chustkę lub perukę.
Ogólnie wraz ze wzrostem ilości wlewów, mama będzie czuła się gorzej, na pewno będzie słaba.

Pozdrawiam Was w ten piękny, upalny (w końcu)dzień. 8-)

Gosiaczku, kochana tak mi przykro... :tull:

Ja niestety nie pomogę Ci medycznie, poczekaj na odpowiedź kogoś,kto bardziej się zna, ale jestem z Tobą.
Lekarze na pewno zastosują jakieś dodatkowe leczenie.

Gosiaczek mnie również bardzo się podoba Twoja "słoneczna" buzia :mrgreen:

Ja też muszę się odważyć i wkleić swoje zdjęcie, anie mojego "pupila"

pozdrawiam

Witaj gosiaczku,
moja mama dostała stopień niepełnosprawności znaczny to chyba I grupa inwalidz. na 2 lata, (wydany przez zespół do orzekania o niepełnosprawności, a w mojej okolicy znajduje on się w pobliżu ZUSu, więc też tylko tak mi się napisało

)
Ma też przyznany zasiłek pielęgnacyjny, czy jakoś tak 153 zł w każdym razie, w wydziale komunikacji załatwiła sobie taką plakietkę inwalidy, że może parkować samochód w miejscu dla niepełnosprawnych :shock:

W poniedziałek jedzie do ZUSu :--:

załatwiać rentę, może się uda

Pozdrawiam i czekam na więści od Ciebie 8-)

Super gosiaczku :mrgreen:

Gosiaczku co tam u Was, jak mama po biopsji???

Pozdrawiam gorąco!

Gosiaczku
Biopsja gruboigłowa wygląda mniej więcej tak: Pierś, z której pobierany będzie materiał do badania, zostanie miejscowo znieczulona. Póżniej lekarz wyknona małe ok. pół cm nacięcie i przy pomocy USG i takiej ssącej "trąbki"(tak to określiła moja mama) pobierze próbki (ok 8 - tyle miała pobrane moja mam).
Następnie zrobi opatrunek, który musi być na skórze co najmniej kilka dni.
NIC NIE BOLI!
Niech się Twoja mama nic nie boi! <uscisk>
Pozdrawiam

Gosiaczku,
Moja mama miała 3 cm guza w piersi. Rak był w środku, naciekał na okoliczne tkanki, co wykazała biopsja gruboigłowa. Na zewnątrz nie było nacieku.
Myślę, że jak u Twojej mamy potwierdzi się carcinoma ductale, to na pewno usuną jej całą pierś, wraz z zainfekowanymi węzłami. :uuu:

Masz rację czekanie na badania a później na wyniki to najgorsze co może być w przypadku raka. Czas nie jest naszym sprzymierzeńcem a służbę zdrowia i NFZ to G***o obchodzi :fucc:

Niestety.

Może i lepiej by było, gdyby Twoją mamę przyjeli do szpitala i tam zaczeli już :<:

leczenie. Chemioterapię?czy coś?! cokolwiek!!!

Co do nastroju Twojej mamy, będzie on na pewno zmienny. Niby wszystko ok, ale zawsze ma się tą świadomość, że to rak...
Ja pocieszam moją mamę, ile się da, ale też bez przesady, ona nie chce litości, tylko mojego wsparcia w tej trudnej chorobie.

Pozdrawiam cię bardzo, bardzo mocno.

Witaj Gosiaczku,