Znalezionych wyników: 8

Niestety mama nie wyszła do domu :cry:

stan się nagle pogorszył, neurolog powiedziała że jest progresja choroby i że bardzo długo i tak było za dobrze.
Teraz to tylko czekać na najgorsze.
Niby jestem przygotowana psychicznie ale i tak bardzo boli taka wiadomość....

Ola Olka, marzena66,
Cukier jest pod kontrolą, mama jest na insulinie, w zasadzie od 10 lat, teraz ma zwiększoną dawkę .
Dziękuje za sprowadzenie mnie na ziemię , bo cały czas mam wrażenie że jestem podła, że mamę tam trzymam. W każdym razie wzięłam 2 tyg urlopu i zabieram ją do domu na trochę.
Może jakoś to przejdziemy razem, mam dostać skierowanie do powrotu w razie gdyby stan się pogorszył.

Dziękuje za otuchę

Mama jest stabilna, czasem więcej śpi w dzień ale ogólnie nie jest źle.
Najgorszy jest cukier który szaleje wczoraj było go 520 . Poza tym po zakrzepicy którą miała ponad miesiąc temu noga jest spuchnięta i bardziej czerwona.
Cały czas bije się z myślami czy może zabrać ją do domu , chociaż wiem że sobie nie bardzo poradzi sama, tak bardzo chciałabym żeby spędziła resztę swoich dni w swoich czterech ścianach a nie w hospicjum, mimo iż w w hospicjum ma wspaniałą opiekę.

basik78,
U mnie wygląda to tak że mam 2 siostry, jedna mieszka 300 km od nas więc rozumiem że nie może mi pomóc, druga siostra mieszka 20km od nas ale nie mogę na nią w ogóle liczyć, przyjedzie raz na 2 tygodnie postoi chwilę nad mamą i w nogi, zero pomocy ani chęci, choroba mamy oddaliła relacje między nami

przykro mi było na początku, teraz o tym nie myślę tylko zajmuję się mamą bo to jest ważne, liczyć mogę tylko na mojego męża i syna .
Jakoś przetrwam to wszystko, myślę że tata czuwa nade mną i mnie wspiera

Mama wyszła na święta wielkanocne do domu

radość trwała tydzień , zaraz po świętach dostała drgawek lewej strony ciała, prawdopodobnie był to atak padaczki, zawiozłam ją z powrotem do hospicjum ponieważ musiałam iść do pracy i mama zostałaby bez opieki.
Po dojechaniu na hospicjum cała lewa noga spuchła i zrobiła się bordowa, dostała zakrzepicy prawdopodobnie, na szczęście już teraz noga dochodzi do siebie.
Mama o dziwo cały czas stabilnie , sama trochę chodzi , ubiera się , wszystko pamięta ,ale ciągle chce do domu wracać a ja nie bardzo mam jak to zrobić ze względu że nie będzie miała w domu opieki 24h , cukier bardzo wysoki norma to 400 ,ale też bardzo duży apetyt, lekarze mówią że to poprawa stanu jest przejściowa, ale tak bardzo mi jej żal że musi tam być sama .
jak sobie z tym poradzić , już psychicznie nie mam siły tego wszystkiego znosić :cry:

crayzy
trzymam kciuki za Tatę, oby cieszył się z życia jak najdłużej

Mama miała guza piersi 6 cm i zajęte węzły chłonne. przeszła chemioterapię, mastektomię, potem cykl herceptyny, na naświetlanie się nie zgodziła.
Badania kontrolne były zlecone tylko w kierunku usg piersi i wyszły w porządku oraz usg jamy brzusznej, co zaniepokoiło lekarzy , zlecili rezonans z kontrastem i nie zdążyliśmy odebrać wyników, bo trafiła do szpitala ,gdzie wykryli liczne przerzuty w mózgu. Onkologia przesłała wynik rezonansu jamy brzusznej , gdzie również wyszły liczne mety w wątrobie .
Lekarz stwierdził że nowotwór pewnie zajął również inne miejsca i ze względu na wiek, stan zdrowia tylko leczenie paliatywne. Teraz tylko czekanie na najgorsze..

Dziękuje crayzy za słowa otuchy.
Staram się z całej siły nie zwariować , tym bardziej że w luty Tata umarł a tu zaraz Mama zachorowała.
Mama nie jest świadoma choroby , nikt z nas nie miał sumienia jej tego przekazać.
Nikomu nie życzę takich doświadczeń.
Wiem że stan jest ciężki tylko to nagłe jej uzdrowienie mnie zastanawia.
Oby trwało jak najdłużej

Mojej mamie 10.03.2019 zdiagnozowali przerzuty do mózgu i wątroby z piersi .Rok temu była poddana chemioterapii oraz mastektomii całkowitej piersi . Nagle po śmierci Taty stan jej się pogorszył, myślałam że przechodzi załamanie nerwowe a guz powodował u niej brak zainteresowania światem, zapominała słów i zaczęły się problemy z chodzeniem, przewracała się na prostej drodze. Po 2 tygodniach na oddziale neurologicznym, zmniejszyli obrzęk mózgu . Lekarz powiadomił mnie że nie ma ratunku i tylko leczenie paliatywne w Hospicjum, ponieważ zarówno ja i mama mieszkamy na 4 piętrze w bloku nie było możliwości jej zabrać do domu , tym bardziej że ja pracuje a do tego dochodzi cukrzyca mamy. Przez 3 tygodnie pobytu w hospicjum bez żadnego leczenia właściwie o dziwo stan się bardzo polepszył, mama sama już chodzi , ubiera się , ogólnie wszytko pamięta, tylko cukier jest bardzo wysoki ponad 400 . Więc zdecydowałam że na święta zabiorę ją do domu. Lekarz oczywiście mówi że ta poprawa jest chwilowa i są to jej ostatnie święta... Czy o kogoś było podobnie ? Ten stan poprawy jest tak zaskakujący , może cud się zdarzył?