Znalezionych wyników: 4

Ja nie dopuszczam do siebie mysli, ze maz odejdzie. W lipcu konczy 60 lat. Zabieram go na jego ukochane jeziora oby nie ostatni raz. Bedzie to trudny pobyt dla niego i dla mnie ale wspominal wielokrotnie, ze moze bysmy wyjechali tylko we dwoje bez synow. Maz ma coraz mniej sil, chociaz wrocil do pracy ale mysle, ze dlugo nie popracuje. Fizycznie jest kiepsko ale za to utrzymuje sie dobrostan psychiczny. Sadze, ze moja obecnosc w domu jest konieczna. Zadbam o jego diete i komfort. Obysmy cieszyli sie soba przez wiele lat a obecny kryzys byl przejsciowy.

Tak tez postanowilam, tym bardziej ze trafila mi sie praca niopodal domu.
Pozdrawiam

Uslyszalam dzisiaj od meza, ze moze jeszcze rok wytrzyma bez pomocy rodziny ale potem bedzie wymagal wsparcia. Na pierwszej wizycie u chemioterpeuty oslyszal odpowiedz na swoje pytanie - ile czasu mu zostalo - 2-2.5 roku. Wiec maz jak policzylam uczepil sie tych slow i chce chyba zmiescic sie w tych widelka czasu jaki jest mu dany. Zupelnie nie wiem jak mu to wybic z glowy. Teraz przez prawie 9 mcy pracuje zagranica i sila rzeczy maz musi sobie radzic sam przy niewielkim wsparciu synow i brata. pomyslalam sobie czy moj wyjazd nie spowodowal, ze maz zmuszony koniecznoscia radzenia sobie samemu nie ma czasu nawet rowinac tej choroby. Moja praca niebawem sie konczy wracam ale pomyslalam czyby nie wyjechac znowu i tym sposobem zlamac mezowskie statystyki :roll:

Tym bardziej, ze maz wrocil do pracy na pelen etat i to mocno podbudwalo jego ego i widac jego radosc i stysfakcje tylko te ciagle powtarzanie, ze on to juz nigdy, on to juz nigdy smuca mnie i nie raz sobie poplacze ale na skype jestem radosna i zartuje sobie z meza i zasmiewamy te nasze strachy.

Czytajac poszczegolne watki tego rozdzialo jestem przerazona, ze mnie tez to czeka. Jak to jest ja przezylam dwa nowotwory ostani 4 lata temu zebrala sie w sobie i drwie z paskuda. Na przekor temu wlasnie zdecydowalam sie na wyjazd mimo, ze wiek balzakowskijuz dawno za mna. Mysle, ze mezowski powrot do pracy rownoznaczny z moim wyjazdem to byl strarzal w dziesiatke. Ja nie wierze wto, ze moj maz wstrzeli sie w te lekarskie widelki on bedzie ponad to i jeszcze zatanczy na weselu mlodszego syna.

Powiecie zludzenia i nadzieja sa dziecmi glupich ale bez tychze nie da sie zyc.

Moj maz od 10.15 przyjmuje chemie paliatywna FOLFIRI . Choruje na nowotwor jelita grubego - rak gruczolowy. Czuje sie b. dobrze jest aktywny, ma apetyt, przybral na wadze. Ostatnie TK ze stycznia br wskazuje, ze stan jest stabilny a zmiany nie rozwijaja sie.
Wiem, ze chemia paliatywna to jedynie ulga w ewentualnych cierpieniach i w miare mozliwosci odwleczenia w czasie tego co nieuniknione.

Moje pytania:

- biorac pod uwage ogolny dobrostan meza i zatrzymanie sie procesu nowotworowego jakie sa statystyczne szanse na przedluzenie zycia.
- jaka jest srednia przezycia
- czy moze sie tak zdarzyc, ze maz w symbiozie z rakiem pozyje wiele lat i na co zwrocic szczegolna uwage- dieta, suplementacja, ruch itp.

Bardzo dziekuje za uwage.