Znalezionych wyników: 119

Monika , może spróbuj po prostu tylko delikatnie zwilżać usta, zawsze to coś..
I nie obwiniaj się za nic, robisz wszystko co tylko możesz..
trzymaj się..

Też uważam, że powinnaś zaopatrzyć się w chustki , w lato peruka to udręka - moja mama wytrzymała dzień i od razu zmieniła na chustkę .
Powodzenia trzymam za Ciebie mocno kciuki

zerknij na priv.

Ale nad czym się zastanawiać??
Osobiście uważam ,że badanie dużo daje - daje kopa, że mam się pilnować i regularnie badać. Nie wydaje mi się żeby podejście " lepiej nie wiedzieć niż wiedzieć" był dobrym pomysłem ..

Witaj. Możecie wziąć pod uwagę hospicjum domowe(zapewniają opiekę medyczną,
pomoc psychologiczną,pomoc socjalną,aparaturę medyczną i sprzęt pomocniczy) - nie musicie "oddawać" nigdzie dalej.
Taka opieka bardzo dużo pomaga, choremu i wam również - no co jest bardzo ważne chory przebywa w swoich "czterech kątach ".
Życzę wam dużo sił.

Super- oby tak dalej

)

Czytam po cichu i trzymam za Ciebie kciuki, jesteś bardzo, bardzo , bardzo dzielna...

Bardzo mi przykro - choć wiem , że teraz niewiele to pomoże ...
Odnośnie Twoich wątpliwości zerknij tu :
http://www.forum-onkologi...otok-vt3987.htm

Witaj. Wybacz szczerość - ale Twoje objawy wskazują raczej na jakąś nerwicę.
Najpierw udaj się do dermatologa jeżeli niepokoi Cię Twój pieprzyk , nie musisz od razu szukać kontaktu do Doktora Mackiewicza

Chyba nie sądzisz, że w ciągu kilkunastu dni od "rozpaprania" pieprzyka wszystkie objawy które opisujesz (schodzenie skóry z rąk :?ale?:

czy oleisty pot?? )są związane z rakiem????
Uspokój się i idź do lekarza.

Marysiu, jesteś cudowną, kochaną Kobietą...
z całego serca życzę Ci dużo sił.

Witaj

Moja mama w chwili diagnozy miała 55 lat - też miała guza 5 cm, dostała najpierw chemię (też czerwona) potem operacja i lampy ..z tym ,że miała też zajęte praktycznie wszystkie węzły chłonne pod pachą .
w tym roku kończy 61 lat, wszystko jest w porządku...(odpukać)
Nie pomogę Ci merytorycznie - ale wiedz, że trzymam kciuki za Ciebie dasz radę

)

Aniu będzie dobrze, zobaczysz

Trzymam kciuki!!!!

Podczytuje ciągle po cichu

Jesteś na prawdę wyjątkową osobą.. tak dobrze i "ciepło" czyta się Twoją opowieść o Mamie..Życzę wam dużo sił

Witaj.
Przepraszam ,że to piszę ale uważam ,że w obecnej sytuacjo powinnaś zrobić WSZYSTKO żeby być teraz w Polsce, przy Mamie - tym bardziej,że stan jej zdrowia bardzo się pogorszył.
Mama potrzebuje Waszej opieki, obecności przyjaciele, znajomi czy dalsza rodzina to nie to samo.
Ja wiem, że jest trudno,że są dzieci, praca...ale czy to nie jest najmniej ważnej w tej chwili?
Kiedy zachorowała moja mama rzuciłam wszystko...wymarzone studia, pracę i byłam przy niej. Teraz wiem, że niczego nie żałuję - gdybym postąpiła inaczej nigdy bym sobie tego nie wybaczyła.
Nie przyjmij moich słów proszę jako jakieś potępienie Twojej osoby- po prostu proszę tylko żebyś przemyślała sobie wszystko.
życzę wam powodzenia.

Zgadzam się z poprzedniczką. Poszukaj pomocy u psychologa. Jeżeli teraz nie jesteś na to gotowa (a Ty wiesz to najlepiej) za jakiś czas spróbuj..Nie obwiniaj się, nie jesteś wyrodną córką - chcesz jak najlepiej dla rodziców, ale musisz zrozumieć, że są dorośli - pomyśl też o sobie proszę.
Trzymam za Ciebie, za Was ..kciuki.