Znalezionych wyników: 3

Irre, ale ja nie mówię o zabieraniu tam dziecka, tylko o poradzeniu sie takiego psychologa przez was o przygotowaniu się do tej rozmowy. Zgadzam się, że to ktoś z rodziny powinien oznajmić dziecku co się stało.

Irre, może wybierzcie się po wskazówki do psychologa dziecięcego lub do psychoonkologa (a najlepiej do obu)? To bardzo małe dziecko, książki które ja znam w tym temacie (Czy tato płacze, Niebo za domem) są raczej skierowane do 6-7 latków.

Nierozstrzygnięta debata na temat rozmowy z dzieckiem o śmierci jest żywym tematem w Skandynawii, były w Polsce na ten temat konferencje. Bardzo polecam do poczytania dla dzieci książki:
Czy tata płacze? Autorka: Hilde Ringen Kommedal
oraz
Niebo za domem. Autor: Gaute Heivoll
Obie są oparte na własnych doświadczeniach rodziców dzieci doświadczonych stratą. Czy tata płacze jest bezpieczniejsze, Niebo za domem może być trudniejsze do zrozumienia i wydawać się trochę mroczne. Bardzo fajne jest też Żegnaj, Panie Muffinie! Autor: Ulf Nilsson - to jest o umierającej śwince morskiej, więc już na pewno znacznie mniej kontrowersyjne.

Wydaje mi się jednak, że takie rozmowy i czytanie takich książek musi odpowiadać na zapotrzebowanie dziecka. Trzeba dawkować informacje o chorobie, a jeśli dziecko zareaguje pytaniami, odpowiadać.