Znalezionych wyników: 3

Witam! Niedawno zauważyłam, że w tytule mojego bloga jest błąd literowy.
Wymyśliłam nowy tytuł (tylko tytuł, blog jest ten sam). Nowy adres mojego bloga to:

http://zyciutak.blogspot.com

Czy podoba Wam się ten tytuł? Proszę również o Wasze komentarze dotyczące bloga, które będą dla mnie bardzo cenne.
Serdecznie pozdrawiam

Nazywam się Bogna i mam 40 lat. Jestem osobą niepełnosprawną fizycznie. Może nie powinnam się tu wpisywać, ale bardzo dobrze wiem, czym jest cierpinie po stracie Najbliższych.
Miałam cudowne, choć bardzo trudne dzieciństwo. Każdy dzień był "walką" o moją samodzielność. Dzięki ogromnej wytrwałości i miłości moich Rodziców uzyskałam sprawność i chodziłam już samodzielnie.
W wieku 17-stu lat miałam wypadek samochodowy, w którym zginęli
moi Rodzice. Ja miałam złamaną prawą nogę. Operacja i długa rehabilitacja częściowo przywróciła utraconą sprawność. Tęsknota za Najbliższymi pozostanie już na zawsze.
Wypadek, śmierć mojego Brata, który trzy lata później odebrał sobie życie i różne trudne wydarzenia, które nastąpiły później, sprawiły, że bardzo dobrze poznałam „smak samotności”, która „krzyczała ciszą”, tak, by nikt jej nie słyszał. Nie miałam prawa do wyrażania swoich uczuć. Nie mogłam też płakać, bo było to postrzegane, jak histeria.
Doprowadziło to do tego, że straciłam sens życia i chciałam, aby jaknajszybciej się ono skończyło. Nie chciałam już nikomu przeskadzać. Wtedy „pomocną dłoń” podała mi moja Chrzestna. umiała słuchać, a także bardzo dużo mi tłumaczyła. Długie rozmowy
i miłość, którą od Niej otrzymałam, pozwoliły mi odzyskać wiarę w siebie
i radość życia. Dzięki temu spełniło się jedno z moich marzeń, jakim było ukończenie pedagogiki ogólnej na Uniwersytecie Warszawskim.
Przekonałam się, jak bardzo można pomóc słowem komuś, kto jest bardzo samotny
i zagubiony. Właśnie dlatego postanowiłam założyć swój blog, aby w ten sposób dawać „cząstkę” siebie innym. Marzę, by każdemu przekazać tę „iskierkę” nadziei, która jest bardzo potrzebna do życia.

[ Dodano: 2013-05-13, 19:25 ]
Serdecznie zapraszam na mój blog: http://iskrkanadziei.blogspot.com/

Witam serdecznie. Nazywam się Bogna. Jestem osobą niepełnosprawną fizycznie. Wiem,
czym jest strata Ukochanej Osoby (Osób). Gdy miałam 17 lat, w wypadku samochodowym
zginęli moi Rodzice. Długo nie mogłam sobie z tym poradzić. Cierpiałam w samotności,
która "krzyczała ciszą". Pomocną dłoń podała mi wtedy moja Ciocia. Tylko Ona umiała mnie wysłuchać i wesprzeć. Nie pozwoliła mi się załamać. Dzięki Cioci uwierzyłam w siebie.
Właśnie dlatego założyłam blog:http:// skrzydlanadziei.blogspot.com/ na który bardzo serdecznie wszystkich zapraszam. Marzę, aby przekazać innym tę "iskierkę" nadziei, która jest tak potrzebna do życia każdemu.

[ Dodano: 2012-02-17, 11:50 ]
Witaj Anelio! Bardzo poruszył mnie Twój wpis na Forum. Bardzo Ci współczuję po śmierci
Twojego Kochanego Taty. Wiem, co czujesz i jak musi być Ci ciężko, szczególnie, że swój
ból przeżywasz w samotności. Doświadczyłam tego samego, gdy po tragicznej śmierci
moich Rodziców ze swoim cierpieniem zostałam sama, bo nikt nie chciał zrozumieć,
co czuję.
Bardzo chciałabym Ci pomóc - być z Tobą w tym trudnym dla Ciebie czasie. Jeśli tylko
chcesz, proszę napisz do mnie na adres: skrzydlanadziei@wp.pl
Serdecznie Cię pozdrawiam i proszę pamiętaj, że nie jesteś sama
Bogna