Znaleziono 1 wynik

Ja też tak podle się czuje.Na okrągło rozmyślam, przetwarzam jedne i te same sytuacje.A mogłam ją wcześniej zmusic do pójścia do lekarza, ja biegałam, robiłam cytologie a mama w tym czasie siedziała z moimi dzieciami a to ona powinna była iść,ale zawsze miała coś innego na głowie,a teraz nie ma już nic :-(

Najgorsze że pare razy na dzien wybieram jej numer telefonu i czekam aż odbierze.Wmawiam sobie że jest w tym momencie w szpitalu.
Też uważam że meczenie chorej poprzez próby leczenia , które nic nie dają nie mają sensu.
Trzymaj się kaja, jestem z Tobą i bardzo ale to bardzo Ci współczuje.