[Majuna]

...kto miał szczęście i spokojnie funkcjonuje długie lata po diagnozie będąc w ciągłym leczeniu paliatywnym? Zależy mi na takim zastrzyku pozytywnej energii.
Czy takie leczenie może być na czas regresji przerwane, czy musi być stale kontynuowane?
Co sądzicie o ziołach np. Ojcowie Bonifratrzy?
dziekuje

[Madzia70]

Miewam pacjentów pod opieką w Hospicjum Domowym po 2-3 lata.
Miewam i takich, którzy kiedy czują się lepiej - chcą zrezygnować na jakiś czas z opieki hospicjum. Po pogorszeniu przyjmujemy ich znowu.

[gabi30]

Majuna, ja jestem leczona paliatywnie już dość długo. Pierwszą operację przeszłam w 2011 roku. Do chwili obecnej z przerzutami jakoś się trzymam. Nie napiszę, że jest super, bo nie jest. Ale najważniejsze jest, że na morfinie jako tako funkcjonuję. Jeżeli jestem w stanie, czasami pomimo bólu zawieźć syna na uczelnię ( syn jest autystyczny) prawie 100 km od domu, to można powiedzieć, że jeszcze się trzymam. W każdym razie się nie poddaję, obiecałam młodemu, że zobaczę jak odbiera dyplom ukończenia studiów. A to zobowiązuje , więc trzymam się życia rękami i nogami.
Pozdrawiam Gabi

[Majuna]

wrocilismy wlasnie z wakacji z jezior, ktore moj maz bardzo kocha. Maz plywal niemal codziennie. Jadl ryby swiezo zlowione, wypil kilka razy piwo. Nie byl jak zwykle na wakacjach zbyt wyrywny, nie urzadzal sobie dlugich wycieczek. Dreptalismy wokol osrodka. Najbardziej bylo mi trudno patrzec na jego watle cialo. To takie trudne patrzec na jego niknac miesnie, na smutek w oczach. Wytrzec z jego swiadomosci slow jakie uslyszal w pazdzierniki, ze to 2-2,5 roku. Nie umiem sobie z tym poradzic. Jestem bezradna i nijak nie umim, go pocieszyc.

[marzena66]

Majuna,

To cudowne, że wakacje udane, że pobyliście ze sobą.

Majuna napisał/a:

Wytrzec z jego swiadomosci slow jakie uslyszal w pazdzierniki, ze to 2-2,5 roku.

To tylko statystyka, jak będzie czas pokaże, cieszcie się chwilą, nigdy nie wiadomo co los przyniesie.

Majuna napisał/a:

Jestem bezradna i nijak nie umim, go pocieszyc.

Tak, to trudne, żyć z wyznaczonym terminem, ale to się już stało i na to wpływu nie macie. Możecie tylko ten wspólny czas wykorzystywać na ile się da, na ile siły pozwolą. Słowa nie są potrzebne, liczą się teraz czyny, co sobie wzajemnie dajecie i jak wspólnie ze sobą spędzicie dany Wam czas.

Mocno przytulam i sił Wam obojgu życzę do dalszej walki.